Gjuha e folur shqipe jo vetëm e lashtë – por edhe e shkruar – Deshifrim.

Në këtë mozaik ku flitet për syrin e keq i *KEQI- shkruar kaq pastër shqip, “ΚΑΙCΥ = i KECI_ i KEQI” - kjo fjalë edhe duke ju rerferuar fjalës së lashtë shqipe “i/e keqe – kakë, kakja” kjo fjalë e të pranuarit zyrtarisht në të gjitha studimet dhe nga të gjithë të tjerët, albanologë të huaj por edhe vendas, duke llogaritur gjithashtu në shkrimet e hershme të alfabetit me të gjithë botën pellazge fenikase diftongu: “AI” lexohet ~'E'~ (KAI = QE /> Dhe) duke u njohur në gjuhën latine të shkruar, kemi bashtingëlloren “C = K” por kjo shkronjë duke u lidhur me një nga zanoreve pas saj lexohet: “Q” pra aty kemi të shkruar: 

ΚΑΙCΥ = KECY – i KEQI.

Ideatori shqipe i kësaj mozaiku dhe shkruesi vet i kësaj mrekullie për gjuhën e lashtë, ka pikturuar Syrin në mozaik plus fjalën e KEQI , duke mos patur nevojën të shkruajë fjalën Sy; pra kemi: “Sy” (pikturuar) + fjalën i Keq”

Syri i keq në mozaik daton nga antikiteti klasik. Referuar nga Hesiod, Callimachus, Platon, Diodorus Siculus, Theokrit, Plutarku, Heliodorus, Plini Plaku dhe Aulus Gellius. Envy dhe grekët e Peter Walcot (1978) interpretojnë më shumë se njëqind vepra nga këta dhe autorë të tjerë duke përmendur  syrin e keq .

Dhe gjithë këta autorë klasikë të përmendur më sipër dhe përpoqën të mendojnë për syrin e keq. Shpjegimi shkencor i Plutarkut deklaroi se ishin burimet kryesore, nëse jo vetëm, i rrezeve vdekjeprurëse që duhet të lindin si shigjetat e helmuara nga sulmet e brendshme të një personi që mban syrin e keq.
Plutarku e trajton fenomenin e syrit të keq si diçka që duket e pashpjegueshme, që është një burim i çuditë dhe shkaku i mosbesimit.  Besimi në një kohë të keqe antikitetit në rajone dhe periudha të ndryshme. Syri i keq nuk u njoh me intensitet të njëjtë në çdo cep të Perandorisë Romake. 

Kishte vende ku njerëzit ndiheshin më të vetëdijshëm për rrezikun e syrit të keq. Në kohët e bëra, jo vetëm që kuptojnë se kishin fuqinë e tyre të keqe, por të gjithë fiset, ata të Pontit Scythisë, besoheshin se ishin transmetues të syrit të keq. 

Bukuria fallike e quajtur 'fascinum' në latinisht, nga folja fascinare, "për të hedhur një magji" (origjinën e fjalës angleze "magjeps"), ishte kundër syrit të keq.

Në mozaikun e ndryshimit të antikitetit të vërehet qartë aty kemi një "Cacodemon" dhe që qëndron në simbolin e syve të keq.  Ai është si një djalë me brirë me gjenitalitet të tepërt që i zvarriten midis këmbëve të tij. 

Ndërsa "Syri i keq", që simbolizon dhe ndodh, është duke u shpuar duke u goditur nga një cfurg me tri madh, nga shpata e mprehtë, akrepit, gjarprit helmues, nga qeni, dyzetkëmbshit (centipede), nga panterës dhe korbit aty në. . . krye. 

Pas kësaj si kemi lexuar edhe gjithë këta shkrimtarë më të lashtë të kenë nuk venë në dyshim se aty bëhet fjalë për “syrin e keq”, ska asnjë dyshim që aty shkruan për të KEQI, dhe kjo e shkruar në gjuhën e parëve tanë. në gjuhën shqipe – kjo është gjuha shqipe dhe lashtësia e saj.

Shini vlerën e lirë, ku tregon fjalën e lashtë shqipe: Kaicë> kaiq i/e = e keqe (kaqja) – gjendur edhe tek shkrimet e pararendësve tanë Brygiane- phrygiane.

FJALA FRIGJIANE ΚΑΚ-ON

fjalë	ΚΑΚ-on
Transliterimi	kak-on
Kuptimi	e keqe, e keqe, e keqe
Shiko gjithashtu	Protoshqip i hershëm :  * kacia/kakja   ' e keqe, e keqe ' Armenisht: qaq 'jashtëqitje' Proto-indo-evropiane: *kak(k)ehaye/o- 'për të jashtëqitur' Proto-indo-evropiane: *kakka ' jashtëqitje'

Përkundrazi  , fenomenet e ndryshme vizuale mund të përshkruhen për një mendim magjik një teknikë kulturore dhe për të gjetur një diskurs racional. 

Si pikë referimi kemi se kjo dukuri, koncepti i keq, është shikimi i shikimit prej lashtësisë së ndërsjellë, ashtu siç është gjendur në kontekstin dhe mentalitetin kulturor të banorëve, popullit  jugor italian,  e njohur kjo në shkrimet letrare në tekstin e ndryshëm në popujt që. janë në funksion të dëshirave, pangopësisë, cmirës, ​​"zilisë, ziliqarit, babëzisë, etj.

Tani më  kjo dukuri ka ngelur si një histori kulture dhe teorie e  syrit të keq apo lakmues duke filluar nga antikiteti dhe atij grek romak". 

(Butues: Kulturverlag Kadmos (15 Dhjetor 2015) 

Gjuha: gjermane ISBN 10: 3865992889 ISBN 13: 978-3865992888)  

Ps: Falenderoj perzëmërsisht dhe respektoj gjithë studentët e shqiptarëve që me aktivitetin e tyre për këtë shkrim në këtë mozaik mendojnë aty shkruan: “Ka nji sy” – nuk shoh është e vërtetë, nuk ka mundësi, vetëm për dy arsye: Kush është ky që ka një sy dhe atë 'Sy' që ka të keq dhe kur gati të gjithë shkrimtarët më të lashtë kanë shkruar se ai është “syri i keq”.

Po ashtu tek mozaiku tjetër aty nuk kemi fare 'Sy' por vetëm (kakodemonin - të keqin) dhe përsëri aty shkruan: 'KAICY' si mundemi të themi që aty shkruan "ka një sy"?
---------------------- --------------------------- ------------------------- ------------------------ ----------------------

Aleksander Hasanas

(Mili Butka) Material plotesues marë nga origjinali kopjoni linkun e mëposhtëm: https://albania-ilire.blogspot.com/2019/01/shtepia-e-syrit-te-keq-ne-kryeqytetin-e_27.html

https://pbase.com/dosseman/evileye?fbclid=IwAR39hABKF5dS4ZcdswPsuyeP2rSm8YqSsvTQdUcG_olA0yjFF4I1bAtA6Cc

---

Ref:

1 -Fjalori Palaeolexicon Phrygian

2 -Fjalori i gjuhës protoindoevropiane

3 -Kuptimi në anglisht: për të defekuar Alb. kaka "urdhër"

4 -Deutsche Übersetzung: "cacu ̈ re"

Shënim: babble-word the Kindersprache Materiali: Krah. k”akor “mut, pleh”, Gk. κακκ ά ω cacō”, κ ά κκη Menschenkot”, lat. cacō, -u ̈ re,

Referencat: WP. I 336. Faqe(t): 521

-------------------------------------------------- ------------------------------------------------