Kush është “djalli” – A ekziston ai – Etimologji

JULY 7, 2018 ~ MILIBUTKA ~ EDIT"KUSH ËSHTË “DJALLI” – A EKZISTON AI – ETIMOLOGJI"

Kush është “djalli” – A ekziston ai – Etimologji

Po, thuhet se “Djalli” ekziston. Ai është «sundimtari i kësaj bote», një krijesë e padukshme që u bë e ligë dhe u rebelua ndaj Perëndisë. (Gjoni 14:30;Efesianëve 6:11, 12) 
Bibla e përshkruan personalitetin e Djallit me këta emra:
• Satana, që do të thotë «Kundërshtar».—Jobi 1:6.
• Djall, që do të thotë «Shpifës».—Zbulesa 12:9.
• Gjarpër, që në Bibël përdoret me kuptimin «Mashtrues».—2 Korintasve 11:3.
• Tundues.—Mateu 4:3.
• Gënjeshtar.—Gjoni 8:44.

Lucifer është një emër tjetër për Djallin, fjala hebraike që në disa versione të Biblës është përkthyer «Lucifer», ka kuptimin «[ai] që shkëlqen». (Isaia 14:12)
Ndërkohë Dreqi ose Djalli në (greqisht Διάβολος, = “shpifës”, latinisht Diábolus) i cili në shume fe është një qënie e mbinatyrshme që mishëron të keqen, ndaj në gjuhën shqipe gjejmë terma të shumta përbuzëse ose fjalë të tilla si “ai” që fut grindje, shpifës, akuzues; qoftëlargu, n’aleti, *dreqi, theqafi, i ligu, demoni, brinoç; sundimtar i errësirës – mbret i ferrit, babai i rrenave, mishërim i së keqes, i njohur edhe si prijës i engjëjve, më i pashmi, më i mençuri, i cili humbi të gjitha pozitat, pasurinë e dhën’ në kopshtin e “E’dhe-n” (Eden)

– Aty ku Adami njohu Evën, gruan e tij, e cila u ngjiz dhe lindi Kaini dhe Abeli, vëllai i tij. Abeli u bë bari kopesh, ndërsa Kaini u bë punonjës i tokës së terrët, këta ishin fëmijët e mëkatit, e megjithatë Zoti u dha të dyve dy mundësi për të punuar e jetuar mirë.
Vetë Zoti e krijoi materialin me të cilin u krijua Ademi dhe i fryu atij shpirtin nga Shpirti i Tij (Kuran15:29; 38:72). 

Para se ta kundërshtonte Zotin, “djalli” merrte pjesë së bashku me engjëjt dhe bënte punën që bënin edhe ata. (Kehf, 18:50)
Në përballje me njeriun “djalli” i flet Zotit: “Unë jam epror ndaj tij sepse atë e krijove nga balta, kurse mua prej zjarri!” (Sa’d, 38:76) 
Ky është “djalli” një figurë e qartë, i cili na paraqitet nëpërmjet mashtrimeve si një Zot i vërtetë – Epror. [(ai që shan të An’ Satana; shajtan)]

Duke ju referuar gjuhës së lashtë Shqipe, Zoti – Ati ynë, e i krejt gjithësisë është quajtur Ai, më i madhi, më i larti, në krye, sipër, në qendër, *mbirë, “a’m/bi ne” – ABSOLUT- kemi: Abi na = Zot.
Njihet botërisht se Zoti së pari krijoj Dritën (Diellin)- zbritjen e rrezeve: Ar – si Far’ e parë në Tokën – Dheun – *arë.
Eshtë pikërisht kjo dritë, Dielli vet – shkaku i krijeses Njeri dhe gjithë gjallesave përreth tij – ky është “zoti”- ynë praktik.
E njohur formula e lashtë e dijes njerzore (ABX) {Alfa, Bita dhe Gama} – krejt Abe/t/-aret në botë Hapen po ashtu me këto dy shkronjat e para: (A dhe B-e) 

Tek gjuhët më të lashta njohur nëpërmjet këtyre dy shkronjave gjejmë:

Proto -semitic: *Ab- = Father, At. (ab; b’ab)

Phrygian ……: *Ab- = near, pranë; afër, (ngjitur)

Cappadocian : *Ab- = most, additional, më shumë; shtesë

Ndërkohë tek e lashta gjuha jonë “Early Prot-Albanian” kemi: *a(m)bi = ashtë mbi; mbi të lart, sipër, si dhe *a(m)bi = për tu mbledhur; grumbulluar (bashkë) – duke përmendur këtu se në gjuhën shqipe: AT = Zot, gjithmon duke konceptuar nëpërmjet kësaj fjale më të madhin, Atë që është në krye, i pari; prijës, prin-d; perëndi.
Ndaj ska arsye se edhe në gjuhën më të lashtë protosemite, fjala Ab = At, (Father) normal ka edhe kuptimin e Ati-j që ndodhet Ambi t-ë, sipër nesh – fjalë kjo e cila siç shihet motivohet plotësisht nëpërmjet gjuhës shqipe

Sistemi ynë Diellor u formua nga rënia gravitacionale e një Reje gjigante molekulare rreth 4.600.000.000 vjet më parë. Reja Rajoni që do formonte Sistemin Diellor, ishte i njohur si mjegullnaje para-diellore. Ajo filloi të shkatërrohej në një disk tjerrje me një diametër të madh dhe të nxehtë, gjithashtu të dendur në qendër. Në këtë pikë, në evolucionin e tij, Dielli është besuar të ketë qënë një yll ‘T’ Tauri.

Pra Dielli është thjeshtë një grumbullim materiesh – (inerte) mbi një pikë të vetme, quajtur ashtu si në Early Proto -Albanian: *A bi = Ai/ajo që mbin, mbiu, sipër nesh duke u grumbulluar, pranë e pranë, mbledhur bashk’<>skamb {shkabë}= ambi të lart, në hapësirën boshe në qendër të saj = At. ( Abi = Zot).

Tek gjuha shqipe është shkronja; folje e dialektit geg: A = âshtë, oshtë, êshtë, e cila në bashkëpunim me fjalën e lashtë shqipe; La (lart) sjell fjalën e njohur po ashtu gabimisht (apo qëllimisht) njohur si semite: A/La = Zot apo: E/La; âshtë/La = Yll, il, (ili-o) = Diell, motivueshëm mjaftë bukur sërish prej gjuhës shqipe: Dy/El = Diell. (Tauri)
E këtu tashmë sjellim fjalën shqipe: Ab- = Ai i mbir’, (bërë, u ba; u bë); a’ba; Yll i shndritshëm DY/El, prej nga ku kemi emrat e mirnjohur, Ab/El, (bir i dritës) ai që AB’ (h)AP rrezet gjithë shkëlqim, Abil-on; Apollon, Abdi; Abdriteon, Abdyl, etj emra të lashtë konsideruar si bijë të dritës hapës –abës– Diell.
Jo rastësisht në gjuhën "pellazgo-kretane" Dielli quhej  "ἁβέλιο- habélio" (Abelio) 

Pra kush është “djalli” – pse në shqip kemi; gati të njëjtën fjalë: Diell, “djall” dhe Djal’ – Bir?

Ky është shkaku, sepse Dielli vet është një objekt grumbullim materiesh DY/Trupore; (DY/AB) (plus dhe minus) ku “Kaini” digjet vazhdimisht, “materje e zezë” për të çliruar, pafundësisht, e përjetësisht, Rrezet e shndritëshme, “Abel” në shërbim të më së mirës në shërbim të krejt Jetës në Tokën – Adam, Atit am; gjallesës Njeri.
Dualizmi, qëndron në qendër të krijimit kësaj bote, ne vet jemi të tillë (të mirë e të këqinjë), jeta gjithashtu ‘bardh e zi’, gjithçka që na rrethon qëndron dhe ekziston si shkak i dy të kundertave – domosdoshmëri.

Ndaj kemi gati të njejtin emërtim: Ab = Father = At = Zot, e më pas kësaj “ai” Aba i dytë, është pikërisht ajo pjesa e errët {materia e jo shpirti energji} “DyAb” = Diabole; Diavolle, ku (b = v) e po aty, pas kësaj do gjemë edhe “Divin = Hyjnor” – por edhe ai që Di, dijetar, e padyshim edhe Dinak, mashtrues –Dreqi vet, që di si e dredh, i «ndreq», gjithë *llustra, shkëlqim fallco: Luçifer = “djall”

Eshtë ky shkaku prej nga ku kemi emërtime të pafundme, vlen të përmendim: DyAb-et; diabet, sëmundje e cila vepron në qarkullim të dyfishtë të gjakut, mbi një trup (të vetëm), e ndërkohë aty kemi: ABsolut, Absurd, (Aber; lajm) por edhe, aber; afër – pranë, ngjitur, ashtu si: Aber-to; ape-r; (aperto) – hapur = Dritë.

Ky është Dielli, Djali – Drita e perëndisë vet, e po aty do gjejmë edhe Djallin, Dinak personifikim i të keqes absolute, antagonist i palodhur i Zotit, dhe mbret i ferrit errësirës “materialist” – ai që bën gjithçka për interes të vet deri në mëkat, – e për aq kohë sa zgjat brejtja e ndërgjegjës ndaj këtij mëkati të kryer, po aq zgjat edhe faji.

Mili Butka   (*Aleksander Hasanas)