“Toka” sipas mitologjisë së hershme në gjuhën e pelazgut të parë
Toka- është planeti i tretë i sistemit diellor, mendohet të jetë rreth 4,55 Miliard vjet e vjetër, dhe i vetmi planet në sistemin tonë diellor ku është jeta, mendohet gjithashtu se krijmi i tokës erdhi si rezultat i ngjarjeve që pasuan Big Bang. -un. Sipas kësaj hipoteze, një yll i stërmadh, shpërtheu dhe u nda në një pafundësi copash të cilat më pas janë krijuar galaktikat, dhe sistemet diellore. Në këtë formë të krijuar dhe sistemi ynë diellor, nga një grumbullim pluhuri i copash , të cilat duke u krijuar vetë janë krijuar Diellin dhe planetët e sistemit të tij.
"Toka" sipas mitologjisë së hershme në gjuhën e pellazgut të parë vjen nga emri i perëndeshës; Gæa-Gêia, ndërsa ang; tokë, dhe latinisht; Terra - Simbolika astronomike e tokës punë nga një kryq - plus i rrethuar, Unicode : ⊕ ose një variant tjetër vë kryqin mbi rrethin ( ð )
Pra “Toka” është një pështjellim materiesh inerte të forta nga gjuha shqipe: “ Lith-lidhje ” ( litosferë me një trashësi deri 200 km) e cila mbështillet nga atmosfera, nga sipërfaqja e oqeanike dhe kontinentale.
Ajo ndahet në disa kushte deri në qëndrën e saj të brumtë [boshe?], por ajo që dua të permend këtu është kjo e parë ➺ m'bi T ë =Dhe , e cila në gjuhën shkencore quhet “Pedosfera” – pra kemi të bejmë përsëri me gjuhën shqipe mbshtjellsja e saj bimë e imët, e punueshme (çapi i tokës) quhet: “Dhe m'bi T ë + sferë = Pedhosfera .
Vet simboli i hershëm i gjendur i gdhendur edhe, në mbishkrime të ndryshme në çilishtn “Tokën” flet shumë, siç dihet ky simbol në fillimet e para të saja ka patur me një vijë të drejtë të caktuar në mes: ⌹ = Tokë, kuptimplote kjo edhe në shkronjën pellazge pasardhëse simboli i sipërpërmndur 'Θ' - unicodi; ⊕ = Tokë.
Tek në asnjë gjuhë tjetër është folur mbi këtë; Dhe-tok-tokë , nuk mundet të marë dhe të ketë këtë kuptim paralel me mitologjinë e hershme ku “Toka” quhet; Gëia- gjëja e Gjitha, (γη, gi) por edhe nga sdudimet shkencore duke patur parasysh se “Toka” u krijua nga, as/gjëja thjesht; pështjellim i grimcave të rënda, të cilat u grumbulluan rreth; pi – er' – (sfer) në një trup të vetëm lidhur për grumbullimin ➺ tok = Tokë
1 . Bashkë, grumbullimi i një grupi, të gjithë së bashku, të gjithë në një vend. Ecnin (rrinin) tok. U bën tok. U mblodhën tok.
2. Së bashku, bashkë me mua një me një tjetër. Erdhëm tok. Isha tok me të. * Së toku së bashku, bashkërisht.
Një shembull tjetër mjaftë i qartë kemi fjalën Tokëz ( ⌹ ) (në gjuhën shqipe e cila vendoset në krye të rripit dhe shërben të lidhim trupin mesin robet “tok” pas vetes – kjo është tokëza:
Mbërthecke prej metali, prej briri, prej druri një prej lënde tjetër,
e rrumbullakët një katrore, të gjithë me një gjuhëz në mes , ( ⌹ Θ ) që qepet në fund të një rripi, të një brezi, në kapakun e një çante etj. dhe që përdoret për t'a mbajtur atë të mbërthyer a të mbyllur. Tokëz ari (argjendi). Tokëza e rripit (e çantës). Mbërtheu (zbërtheu) tokëzën.
Akoma edhe me gjeni tjetra fjalë e gjuhës së vjetër shqipe fjala: Dhe = Tokë
E pra në gjuhën shqipe fjala “plus”( + ) simbol ky tek numrat, numëroret në; A'rit miTë-Arithmetikë, ajo që tregon; ritje–zhvillim–mbledhje, ky simbol ( + ) pra në gjuhën shqipe quhet: “Dhe” (edhe) psh: 4 + 4 lexohet katër dhe katër, e njëjta gjë me vlerën edhe në gjuhën ajo vjen si, lidhëse; -“dhe, edhe”.
DHE I lidh.
1. Përdoret për të lidhur dy gjymtyrë të një fare ose dy fjali të bashkërenditura këpujore a shtuese ; e. Punëtorë dhe fshatarë. Burra dhe gra. Të rinj dhe të reja. Pleq dhe fëmijë
EDHE II lidh.
1. Përdoret për të lidhur dy gjymtyrë të një fare ose dy fjali të bashkërenditura këpujore a shtuese; e, edhe. Nxënësit edhe mësuesit. Punojmë edhe mësojmë. Lexoj edhe dëgjoj. Ia them edhe s'ia them. E bën edhe s'e bën.
Ky është; Dheu – Dhe, mble/dhje, lidhje, tok = “Tok-Toka”, pështjellim, grumbullim; i/e thatë, “Ter” dhe jo “laga e lagët” por edhe e; errët –Terr ashtu si në «latinisht» - Terr = Tokë dhe e Tëra, e Gjitha – Gji (e zezë e errët) – Dorisht; Γη, Gi = Tokë... njësoj tek gjuha angleze ku shkruan "earth" por shqiptohet; Eærth; erth; e errët, e t'errët e thatë, (terren) e tëra - ET.
Qartësojmë; Një “set” është një e Tëra - ( ⊡ ⊙), ashtë një ⊕, T, pra kemi; A'T, ET, set, komplet ☒ dhe dy eT ➺ □□ = TeT (tet a tet = kokë më kokë)
“Et” ka kuptimin e një “lidhjeje” materie apo abstrakte, ashtu si toka; ⊕ (AT) e një “gjëje” të çfardo lloji, themi: ke gjë shumë, për të thënë, njësoj: ke gjë kafshë për të ngrënë, apo ke gjë sendi për të dhënë, etj si këto.
Këtu shumë mirë mundemi të gjejme edhe fjalën: “ET=J/et” një lidhje e Re një lindje e re; mbi T ( ⏊ ) 'BiT'–Vita = Jetë.
Tek gjuha shqipe gjejme përsëri; Vit = kjo një set i plotë; 12 muaj, një rreth i plotë ky i Tokës rreth vetes dhe Diellit për ⁓ 365 ditë.
Kjo është toka një; AT, (zot) atdhe, dhe një; Et [lidhje (gjë)], kur ngjitemi në mal ne themi; u ngjita për Pi/Et, dhe e njejta kur zbresim; T/At-Pi/Et.
Pra “Et” në këtë rast del qartë = Tok, Dhe; – greq. Έδαφος, édafos = terren; ang.= dheu; latinisht.= solum.
“AT” kjo fjalë e lashtë shqipe mbi të cilat janë fjalëformuar gjithë emërtimet tek gjuhët evropiane që bëjnë të thonë; bab', baba – P at era, në shqip; At ose Et, kanë të njëjtën vlerë prej të kuptuarit të fjalëve: AT = Zot; sepse babai konsidrohej një “Zot” i pari prijës i familjes së vet, e ndërsa gjyshi quhej; T'at-madh. Mbiemri në gjuhën «greke» quhet “Epitet” kjo fjalë që do të thotë emri; mbi të Et.
Së fundi shikoni numrin; “Dhjet” në të gjitha gjuhët IE, ajo do ju jap kuptimin; Διετ = duos Ø Shqip: - Dhiet, Dhjetë.
Ø Latinisht: - Dhjetor.
Ø greqisht: - Déka.
Ø Sllav. – Deset.
Ø Ang: – Dhjetë.
( ⌹ ) = Dhe, tokë
Simboli tjetër unicod i tokës kemi shenjën; ( ð ) simbol i pastwr ky i një mbështjellje mbledhjeje; ( + ), ð = dhe, edhe, lidhje-deri n e plotë të saj = "Tok", @ -ET- pra; një gjuhë tjetër tjetër shqipes fjala: "Tokë" ka kuptimin baraz; Tokë (bashkësi)?
Aleksandër Hasanas
-------------------------------------------------- -------------------------------------
No comments:
Post a Comment