Në këtë mozaik ku flitet për syrin e keq i *KEQI- shkruar kaq pastër shqip, “ΚΑΙCΥ = i KECI_ i KEQI” - kjo fjalë edhe duke ju rerferuar fjalës së lashtë shqipe “i/e keqe – kakë, kakja” kjo fjalë e të pranuarit zyrtarisht në të gjitha studimet dhe nga të gjithë të tjerët, albanologë të huaj por edhe vendas, duke llogaritur gjithashtu në shkrimet e hershme të alfabetit me të gjithë botën pellazge fenikase diftongu: “AI” lexohet ~'E'~ (KAI = QE /> Dhe) duke u njohur në gjuhën latine të shkruar, kemi bashtingëlloren “C = K” por kjo shkronjë duke u lidhur me një nga zanoreve pas saj lexohet: “Q” pra aty kemi të shkruar:
ΚΑΙCΥ = KECY – i KEQI.
Ideatori shqipe i kësaj mozaiku dhe shkruesi vet i kësaj mrekullie për gjuhën e lashtë, ka pikturuar Syrin në mozaik plus fjalën e KEQI , duke mos patur nevojën të shkruajë fjalën Sy; pra kemi: “Sy” (pikturuar) + fjalën i Keq”
Syri i keq në mozaik daton nga antikiteti klasik. Referuar nga Hesiod, Callimachus, Platon, Diodorus Siculus, Theokrit, Plutarku, Heliodorus, Plini Plaku dhe Aulus Gellius. Envy dhe grekët e Peter Walcot (1978) interpretojnë më shumë se njëqind vepra nga këta dhe autorë të tjerë duke përmendur syrin e keq .
Dhe gjithë këta autorë klasikë të përmendur më sipër dhe përpoqën të mendojnë për syrin e keq. Shpjegimi shkencor i Plutarkut deklaroi se ishin burimet kryesore, nëse jo vetëm, i rrezeve vdekjeprurëse që duhet të lindin si shigjetat e helmuara nga sulmet e brendshme të një personi që mban syrin e keq.
Plutarku e trajton fenomenin e syrit të keq si diçka që duket e pashpjegueshme, që është një burim i çuditë dhe shkaku i mosbesimit. Besimi në një kohë të keqe antikitetit në rajone dhe periudha të ndryshme. Syri i keq nuk u njoh me intensitet të njëjtë në çdo cep të Perandorisë Romake.
Kishte vende ku njerëzit ndiheshin më të vetëdijshëm për rrezikun e syrit të keq. Në kohët e bëra, jo vetëm që kuptojnë se kishin fuqinë e tyre të keqe, por të gjithë fiset, ata të Pontit Scythisë, besoheshin se ishin transmetues të syrit të keq.
Bukuria fallike e quajtur 'fascinum' në latinisht, nga folja fascinare, "për të hedhur një magji" (origjinën e fjalës angleze "magjeps"), ishte kundër syrit të keq.
Në mozaikun e ndryshimit të antikitetit të vërehet qartë aty kemi një "Cacodemon" dhe që qëndron në simbolin e syve të keq. Ai është si një djalë me brirë me gjenitalitet të tepërt që i zvarriten midis këmbëve të tij.
Ndërsa "Syri i keq", që simbolizon dhe ndodh, është duke u shpuar duke u goditur nga një cfurg me tri madh, nga shpata e mprehtë, akrepit, gjarprit helmues, nga qeni, dyzetkëmbshit (centipede), nga panterës dhe korbit aty në. . . krye.
Pas kësaj si kemi lexuar edhe gjithë këta shkrimtarë më të lashtë të kenë nuk venë në dyshim se aty bëhet fjalë për “syrin e keq”, ska asnjë dyshim që aty shkruan për të KEQI, dhe kjo e shkruar në gjuhën e parëve tanë. në gjuhën shqipe – kjo është gjuha shqipe dhe lashtësia e saj.
Shini vlerën e lirë, ku tregon fjalën e lashtë shqipe: Kaicë> kaiq i/e = e keqe (kaqja) – gjendur edhe tek shkrimet e pararendësve tanë Brygiane- phrygiane.
FJALA FRIGJIANE ΚΑΚ-ON
| fjalë | ΚΑΚ-on |
Transliterimi
|
kak-on
|
Kuptimi
|
e keqe, e keqe, e keqe
|
Shiko gjithashtu
|
Protoshqip i hershëm : * kacia/kakja ' e keqe, e keqe '
Armenisht: qaq 'jashtëqitje'
Proto-indo-evropiane: *kak(k)ehaye/o- 'për të jashtëqitur'
Proto-indo-evropiane: *kakka ' jashtëqitje'
|
Përkundrazi , fenomenet e ndryshme vizuale mund të përshkruhen për një mendim magjik një teknikë kulturore dhe për të gjetur një diskurs racional.
Si pikë referimi kemi se kjo dukuri, koncepti i keq, është shikimi i shikimit prej lashtësisë së ndërsjellë, ashtu siç është gjendur në kontekstin dhe mentalitetin kulturor të banorëve, popullit jugor italian, e njohur kjo në shkrimet letrare në tekstin e ndryshëm në popujt që. janë në funksion të dëshirave, pangopësisë, cmirës, "zilisë, ziliqarit, babëzisë, etj.
Tani më kjo dukuri ka ngelur si një histori kulture dhe teorie e syrit të keq apo lakmues duke filluar nga antikiteti dhe atij grek romak".
(Butues: Kulturverlag Kadmos (15 Dhjetor 2015)
Gjuha: gjermane ISBN 10: 3865992889 ISBN 13: 978-3865992888)
Ps: Falenderoj perzëmërsisht dhe respektoj gjithë studentët e shqiptarëve që me aktivitetin e tyre për këtë shkrim në këtë mozaik mendojnë aty shkruan: “Ka nji sy” – nuk shoh është e vërtetë, nuk ka mundësi, vetëm për dy arsye: Kush është ky që ka një sy dhe atë 'Sy' që ka të keq dhe kur gati të gjithë shkrimtarët më të lashtë kanë shkruar se ai është “syri i keq”.
Po ashtu tek mozaiku tjetër aty nuk kemi fare 'Sy' por vetëm (kakodemonin - të keqin) dhe përsëri aty shkruan: 'KAICY' si mundemi të themi që aty shkruan "ka një sy"?
---------------------- --------------------------- ------------------------- ------------------------ ----------------------
Aleksander Hasanas
(Mili Butka) Material plotesues marë nga origjinali kopjoni linkun e mëposhtëm: https://albania-ilire.blogspot.com/2019/01/shtepia-e-syrit-te-keq-ne-kryeqytetin-e_27.html
https://pbase.com/dosseman/evileye?fbclid=IwAR39hABKF5dS4ZcdswPsuyeP2rSm8YqSsvTQdUcG_olA0yjFF4I1bAtA6Cc
Ref:
1 -Fjalori Palaeolexicon Phrygian
2 -Fjalori i gjuhës protoindoevropiane
3 -Kuptimi në anglisht: për të defekuar Alb. kaka "urdhër"
4 -Deutsche Übersetzung: "cacu ̈ re"
Shënim: babble-word the Kindersprache Materiali: Krah. k”akor “mut, pleh”, Gk. κακκ ά ω cacō”, κ ά κκη Menschenkot”, lat. cacō, -u ̈ re,
Referencat: WP. I 336. Faqe(t): 521
-------------------------------------------------- ------------------------------------------------
