'Dâshnia e shtetrrātun' - Poezi - Milosao Cama

Dâshnia e shteterrātun

E dashtun le'ma buzën të ta puth

Të ta puth deri n'agim

Le të tretem, le të shkrihem

N'buzte e tua deti jem.

M'ë le' ta ndjej afshin tënd

E ne të digjemi zajrr

Gjersa zemra të më çmendet

Në arom’ të gjoksit tand.

Le'm që trupin të ta përkdhel'

të ta puthë në pafundsi

Derisa zemra të të dridhet

Në afsh të zjarrit tem.

Qe na djegë dalë nga dalë

Pa e kuptuar se ça ndodhi

Të firohemi sikur zjarr.

Dt. 16. 03.2020.

Ne buzë të puth

Lehtë do vij të t'puth në gjumë

E ti, as se si nuk do ta ndjesh'

Vetëm në nadje kur të zgjohesh

do ndërmëndësh si në andërr

kush të puthi sot a dje.

Buza jote trëndafil lagun me vese

Buzën teme mbram’ e njomi

Pa e ndjerë deri në agim.

0:49 ' 17. 3 . 2019

Mos fli e dashtun

Eja më perqafo mirakandshëm,

E zemrën ma ngrohe në këtë natë të acart’ dimni,

Kur malet faqesh zbardhë janë nga bora,

E kur qilla nxi asht’ nga tërbimi.

Duket sikur ai do më hedhë me rrebeshë

furtunash mbi mue!

Pse mos ndokush mendon se jo

edhe mbi jue.

Lexues fat'keq të netëve të vona

të mbrujtuna ndër sterset

dhe ndështrashat e ditës,

që kjanë e firon -

harron vështirësitë e jetës tande

në vargjet e mia të vrazhda?!

Hiqi tej se m'nerin përthellë shpirtit ta shtin!

Hej e dashtu zgjohu!

Mos fli të lutem!

Por eja ndër andrrat e mia, sëpaku,

E bâne që prazmi jem

Të ngihet në aromën tânde,

Prej lulje prandvere.

Bân’ që buza t'më ngrohet

E zemra jeme ngri akull në prazëm,

hareshëm të qeshë,

pa mujtë me ja pa fundin andrrës a zhgjandrrës.

E dashur mos fli!

Rri zgjuet me mue

E ndër biseda të âmbla,

Ta harrojme acarin e ditës së shkume dâm,

Qe u bjerrë e iku ndër eshtnat tona të kopatuna.

Andrra vazhdon e fundi nuk i dihet,

Edhe pse pritet dita të lindë,

E bashkë me të gjumi me u shue.

6. 2.2020, ora 2 mesnate.

Puthmë e dashtun puthmë

Deri në afsh, gjër në shkatrrim,

Nëpër puthje të arratisemi nga ky ankth,

nga ky rrënim.

Le të ikim në eter'

Dhe me engjujt të këndojmë,

si fëmijë të lazdruar

cep e n'cep qillit T'vallzojmë.

Dt. 31. 1. 2020. Ora 23: 35

Sy prej deti

Në sytë e tu deti i pacak,

Lundroj si marinare,

Qe ka humbë në det t'pafund,

E rrethe e carke sillet si i marrë.

Në gjoksin tând m'lerē të pushoj,

Aty të këndellem, të gjej pak qetësi,

Të ik’ nga jeta plot ndështrasha

Të gudulisem si fëmij.

Me le' të prehem âmbël but',

Që të udhëtoj nëpër eter

Të ik’ nga zhurma, dhe pislleku ...

 e të rilind edhe njëherë.

Dt. 26. 01. 2020, ora 8 :50

Nânës

Nâne, unë e di se ti merzitesh

Kurë pranë nuk më ke,

E di se ndështrashat e mia

jetën ta shterrin ndër eshtna.

Madje tinzisht përlotesh,

kur bijt’ e tu ndeshin në sadopak vështirsi,

E Zotit shpesh i lutesh

për shpritin e shpirtit tand,

Tuj e çue zânin deri në fron të Hyjit.

Nânat ngjajnë me Amën e Hyjit,

Sepse vuejnë, kjajnë,

çjerrën e vajtojnë

për Golgotën e bijve të tyne.

Për kryqzimet e tyne ndër kryqa shekujsh,

Të venduemi mbi kondra nga diktatorët,

Ma sakt’ nga padrejtësia e qënieve të mjera njerzore,

Që të zvetnuem nga jeta kane harrue se janë bij,

Vllezër e prind të dikujt,

madje kanë harrue se lindën nga nji nânë,

Përndryshe kurrë s'kishin me bâ padrejtësi.

Nânë ti mos kjaj, as mos loto tingzisht për mue,

Mos flej, as mos u zgjo me frikë,

Se diçka e keqe dikun në një prit’

pabesisht me ndodhë.

Ti je bij’ fisi të moçëm rrahe me voj e me uthull,

M'sue me dekje të rânda e me morte të m’dha,

Rrite jetimë prej nji nanë burrnesh,

Mâ me vlerë se shumë burra fisesh,

Burrnue ndër kulla të moçme me kreni t'pashoqe.

Ti je Nân’ ane fisnike, nuk të tremin andrrat e kqija,

As zhurmat e pushkëve ndër luginat, e bjeshk’ve të nalta.

E di, nânave zemrat iu kjâjnë,

Kur bijt e tyne nuk ecin si duhet

Në shtigjet e jetës,

Por prap’ se prap burrneshat nuk përunjen,

e as s'mërziten,

sepse e njohin ngallnjimin e Nânës,

Qe lnuri faqet me gjakun e birit të vet

të venduem mbi kryq pa mujtë në ndihme me i shkue.

Zemra vendit ju pat zhgule si shumë nânave,

Që shikojnë vdekjen e tmerrshme e t'padrejtë

të bijve të tyne

Nder shekuj plot dredhi.

Nânat duhet ta dinë mallkimin paralajmrues

Të bâm nâne kryqin e randë

e ferrat e nguluna për thellë rrashtës:

"bija të Izraelit mos kjani e vajtoni mue por bijtë tuej".

Nân’ ti mos u mërzit për birin tand

T'patakt, se gjanë e keqe gjâ s'e nget, -

Pate thân’ plaku i moçëm në gurë të votrës.

1.2.2020. Ora 2:17 mesnatë.

Ndoj Mhilli

```````````````````````````````````````````````````````````
````````````````````````````````````
```````````````````