ALBANIA_ILIRE_PELLAZGE: PERENDESHA ATHENA

'Perëndesha ATE'

Thjeshtë jemi të sigurt dhe të mirëformuar vitesh nga studimet e kryera, se gjuha shqipe është ajo që mbetet në qendër të krejtve 'mesdhetare' - krijuar - 'embrion-bërthamë' e gjuhëve të evropianëve dhe padyshim e atyre gjuhëve lindore, Azisë së saj. vogël, madje ajo tregon deri tek gjuhët në Arabi, por jo me tej. Kemi të bëjmë kështu jo me një gjuhë të një dege të veçantë por me një gjuhë tepër të lashtë; gjuhë 'amë'.

Midis referencave gjetur në studimin e Basil Chulev, mbi: “Pelasgians (Pelasgi/Belasgi) – The Archaic Mythical Pelican/Storkpeople from Macedonian Peninsula” e shumë e shumë studime të tij mbi këtë temë, po shkëpusim vetëm disa prej tyre që flitet për çështjen. . tonë mbi emërtimin e lashtë “Athina':

• “Gjuhët e lashtë të Ballkanit” nga Radoslav Katiçiq, 1976.

• “Problemi i gjuhës pellazgjike” nga Cyril Babaev.

• “Athina e zezë” nga Martin Bernal, vëll.1. - Të tjera referime nga autorët e tjera të cilat do të shohin në vazhdim dhe në fondin e artikujve të shkruar.

Athena është një nga perënditë më të mira të kësaj periudhe dhe deklaron se ka një periudhë shumë këtu më të fundit se ajo periudhës helene. - Pra kemi të bëjmë me një emërtim 'para-grek'.

Ndër fjalorët etimologjikë nga më të mirënjohurit mbi emërtimet dhe fjalët e lashta, të fisve e popojve të ndryshme pellazgë, të periudhave më të hershme të para erës sonë gati në unison deklarohet se emri “Athina” - i ngjan një periudhë 'pri-proto- greke' një emërtim ky si rrjedhë e fjalës “At' - i gjinisë mashkullore.

Fillimisht, sjellim etimologjinë më të njohur zyrtarisht mbi emërtimin e perëndeshës 'Atena ~ Athena' dhe aty thuhet:

“Athina (Αθηνά) në mitologjinë greke ishte perëndeshë e mençurisë, e strategjisë dhe e luftës. Llojet më të vjetra të emrit të perëndeshës ishin: At(h)'an (dialekti dorik) dhe Athèna. Emri Athena përfundimisht u fuqizua, i rrjedhur prej mbiemrit *Athanaia, indirekt u njëhsua në athinas >Athinën. Idealizimi i emrit Athena rrjedh nga A- Zoti-Noa ose H-χ, Zoti-Noa, dmth, intelekt i rrjedh kjo sipas (Cratyl. 407b); mendimi është pre-etimologjik. Literatura shkencore e konsideron emërtimin Athèna “ theonymio” prehelenik ; para-grek dhe me etimologji të panjohur.”

Mandej kemi të lidhura, i shohim ato:

• Lineari B.: Athana "potniya" shpesh përkthehet 'Mistress Athena', që thotë: “ At(h)ANA ” e Potnias, me kuptimin: Zonja Athena; → (Zonja = Amë/tare; Zonja–Athina).

• Günther Neumann: Emri Athena është i publikut Lydiane; një fjalë e përgjithshme, rrjedhur pjesërisht nga Tirren: ' AT = Nëna' , e njëjta si emri i perëndeshës Hurriane “ Hannahannah ” shpesh e quajtur edhe ' Ana '

• Tek gjuha sanskrite emri Athèna është evoluim i fjalës “ ahâna ”= (ashtë hâna ).

• Platoni gjithashtu vë në dukje se. e Sais në Egjipt adhuronin një perëndeshë, emri egjiptian i saj ishte Neith, e cila është me perëndeshën Athena.

•Homeri, epiteti më afër me atë përndjenjë Athena është Glaukopis (Bufi/Huta), e cila zakonisht përkthehet si, “Sy të kenë” ose me sytë që shkëlqejnë.

• Tek një 'unazë-vulë' duket qartë mbishkrimi përkrah saj ku tregon: 'Anaexilis = Anaeilis' (Hëna yll) britishmuseum.org Numri i muzeut 1891,0806.86 Unaza e vulës së artë: në bezel Athena e ulur me një buf; mbishkrimi Grëk shkruan "Anaeiles".

Mandej në gjuhë të tjera të lashta gjejmë:

• Gjuha hitite: Ana = Hëna = Nëna; Nëna.

• Gjuha Cariane: En = Nënë

• Gjuha Luwine: an-ni-iš = nënë

•Në fjalorin etrusk kemi 'at = mbret' indetike me shqipen 'at = zot'. - Gjithashtu theksojmë se:

• Në krejt lekët e lashta, prerje me bufin - zogun e natës simbol i perendeshës Athena duket qartë 'gjysem/za' stamposur mbi zogun Buf.

• Dhe ajo më e rëndësishmja, referencë kjo që më nxiti të shkruaj edhe një herë për të qenë e lashtë 'pellazgo- ilire-shqiptare', është Homeri, i cili i karakterizon pellazgët e lashtë, si luftëtarë të guximshëm dhe gjithashtu i referohet. " Pelasgic Argos" ku erdhi edhe 'Mirmidoni-Achil - këmbë-shpejti', e me tej ai vazhdon se 'Atina' (latine Athena) ishte një 'perëndeshë Pellazgjiane' , kjo atëherë e ndjeshme edhe nga të nderuarit e studentëve Thompson (1954 , 179). ),ut Mpampinioti (196,62) dhe punonjësit e tjerë, të cilët përsëri pohojnë, se "i babait të saj" dhe se *Atina, do të thotë "babai" ), nga 'ati' [arkaik], dhe ndoshta plus. një prapashtesë për femrore - ina.

- Këtu fillon historia jonë:

- Tek gjuhët IE fjala më e lashtë e cila gjendet edhe si fjalë rrënjë tek të gjitha gjuhët simotra apo bijë të shqipes kemi fjalën: At . Ky emërtim i lashtë, tek gjuha shqipe ende sot ruan kuptimin e dyfishtë: 'At = Zot' (Zeus) - Perëndi dhe 'At = Ab; b'ab' baba -prind'.

- Fjala 'perëndi' e konsideruar si e pagjini, sepse aty gjejmë 'Atin' dhe 'amën' e kësaj bote, njësoj si me 'Adamin; (At @ Am)' prej të cilit lindi 'Eva, Ava, Ana, Hana, Hëna - Nëna; Mëma e kësaj bote', Ky është 'Ad/ami; Dielli', dytrupor, ( at dhe am ) simbol i dy të kundërtave mbi një trup vetëm, ashtu si e jona: 'Shkaba me dykrena' . - Ashtu si tek shqipja dhe në shumë gjuhë të tjera, me fjalën 'prind' nënkuptojmë të dy prindrit, 'Atin dhe Amēn; ëmën, mëmën'.

- Edhe tek të gjitha gjuhët e sotme, para një emri të përgjithshëm i gjinisë mashkullore gjininë aty një emër të gjinisë femërore vetëm duke i prapashtesë, p.sh: 'God dhe Goddess' = Perëndi dhe Perëndeshë, në gr. 'Kiri dhe kiria' = Zot, dhe Zonjë, njësoj kjo edhe për gjuhën shqipe aty kemi: Mbret dhe Mbretëreshë, ashtu si edhe: Zot dhe Zonjë.

- Lutja jonë bazë në gjuhën shqipe: “Në emër të Atit, e të Birit, e Shpirtit të Shenjt. Amen!”- vërteton katërcipërisht se fjala 'At' është e pastër shqipe dhe se kjo fjalë: *At ka kuptimin baraz: "Zot, Perëndi", ashtu siç kemi, dhe: 'At = At', Et-, etrit tanë' , ndërkohë në gjuhën shqipe mund të themi lirshëm: "Mëm-At" apo "Ati-Mëm", "At-Dhe = Mëm-Dhe", kjo përsa kohë që fjala "zot" dhe "prind" konsideroheshin të njëjtë.

- Emri *Athina është bashkimi i emrave: 'At' dhe 'Hëna' = 'AT'HENA, ATHENA'. Pra, kemi: “Ati-Diell = Zeus” dhe “ Ate-Hëna = Athena-perëndi ” e rrethuar me 'zogun e shenjtë të natës' Bufin, e njohur kjo veti, edhe tek “Ati-Zeus”, i cili shfaqet. gjatë me zogun e tij të Besës 'Shkabën-(Abis)', e bën pra dhe perëndesha Athèna me Bufin e saj.

- Në lekët e lashta të krejtëndeshës Athena aplikacion: A ʘ E 'At( ^h )e'. Brenda emërtimi 'Athena' ruhet emri "At" = perëndi dhe "Hëna"- perëndeshë; bashkimi i tire sjell kete lloj lloji te gjinise femërore nga: AT; HENGRA; (ATHENA) - këtu shohim një ndarje gjinore, në mënyrë të saktë në nderim të saj si “Zot”, pra ashtu siç themi 'AT = Zot', në rast kem: ' A ʘ E; ATE = Zonjë; Perëndeshë' .

E jo pa qëllim dhe i pakuptim është zgjedhur zogu “Buf”, përfaqësues, simbol i perëndeshës Athena, pasi Bufi ditën fle, natën rri zgjuar; gjuan. Bufi është i vetmi zog që mundet të rrotullojë kokën gati 360 gradë, ashtu si vetë 'Hena-Perëndi', e cila shfaqet, ndriçon natën dhe jo ditën si 'Dielli-Zeus', madje një herë në 360 gradë, 'Hëna/perëndeshë. . rikthehet duke u mbushur ose duke u ngrënë-infint.

- Vërejmë me kujdes ashtu si tek kjo foto, se në krejt lekët e lashta të kësaj perëndeshë, sipër zogut Buf gjendet e stamposur 'gjysëm/hënza' , dhe një degzë ulliri, duke na treguar qartë se kemi të bëjmë me vet: 'Hënën. . - Perëndi, Perendeshën ATHENA'.

Max Müller gjithashtu shkruan për evoluimin e fjalëve sanskrite “ ahâna ”, që do të thotë “Shndrit”, por ai nuk jep asnjë vendim që të vendosë një lidhje-raport çfarëdo ndërmjet fjalëve 'Ahâna dhe Athèna', (Athâna). Por gjithësesi një grup i tretë i tretë, shkruan se fjala 'Athèna' vjen nga rrënja: *Aιθ (AE ʘ )', nga vjen emërtimi (fjala) “αιθηρ” ' aithēr = etër' ose më saktë nga rrënja: 'A ʘ = AT'. Këtu vlen të kujtojmë se fjala “ET apo AT” i përket gjuhës shqipe dhe vetëm shqipes, dhe mandej dimë se (A ʘ ) njohur shkencërisht si simbol i Diellit. Shkronja: 'T→ ʘ = → Dielli - AT'.

Në mbishkrimet Miceniane, gjejmë aty përmëndet edhe emri i perëndeshës, Athena: “Athana potniya” - shprehje kjo e përkthyer baraz: 'Misstress Athena' dhe që fjalë për fjalë do të thotë: "At (h) ANA" e Potnias = " Zonja . Athina ”

Përveç sa lexuam më sipër, atributet "kretiane-greke", Günther Neumann sugjeron se emri 'Athena' është ndoshta i arsyeshëm të Lydiane, fjalët e tyre, rrjedhur pjesërisht nga Tirren, ku : ' AT- = Nëna' ashtu siç thotë. edhe emri i perëndeshës “Hannahannah” në gjuhën Hurriane, e cila përmendet shpesh si ' Ana' .

Pra, nga çfarë lexuam më sipër, është më shumë se e qartë që emri “Athèna”, i sjellë nga shkrimet e autorëve të lashtë dhe mbishkrimi linear B mikenase; i cilësuar dhe i vlerësuar nga literatura shkencore, krejt të gjitha normale se emri i lashtë, rrjedh nga emri i gjinisë mashkullore ' At = Zot ' dhe po aty: ' Ate = Zonjë '- gjinia femërore.

Lexuam gjithashtu, se në gjuhën e vjetër - sanskritisht, emri 'Athèna' është një evoluim i fjalës * a'hâna=ashtë hâna ”, (geg. Â= asht' osht' êshtë) hēnë, e shndritshme, flakëruese, e ndërkohë në gjuha e lashtë Lydiane, emri 'Athèna' vjen nga: 'AT- = Nëna', ashtu si emri i Perëndeshës Huriane: 'Hannahannah = ' ^h Ana/Hâna.

Platoni vinte në dukje se . : “A ʘ = AT”. (Aιθ ~ Et -ër).

Kjo është edhe arsyeja, pse tek monedhat e para për nder të saj, 'Perëndeshës Athena' krejt të gjitha kanë bufin; zogun e shenjtë të natës - si simbol i saj dhe me mbishkrimin e qartë: “A ʘ E - ATE = Zonjë ” emërtim ky i cili i sigurt buron si rrjedhë e fjalës; rrënjës 'AT, Aith', ashtu si vet deklarojnë shumica e gjuhëtarëve - në mos të gjithë.

Disa fjalë të saktësojmë se, për aq kohë sa në gjuhën shqipe kemi: ' Zot = Zoti - Perendi' , edhe fjala 'Zonjë', normal ruan edhe kuptimin e saj më të lashtë: 'Zonjë = Perëndi; Perëndeshë', njëjtë sikur të kishim: ' Zot dhe Zote' , ashtu si: 'At = Zot', gjinia mashkullore dhe: 'Ate = Zote; Zonjë; Perëndeshë', gjinia femërore.

Një manipulim "fin" fjalëmë tek monedhat e kësaj perëndeshe, vetëm tek leximi i gërmës: “ ʘ = T ”, ku nuk ka të gjitha rastet gjuhëtarët dhe gjuhët e huaja, etj . T ', e ndërsa në rastin e monedhave të perëndeshës 'Athena' shkronjë lexohet: ' ʘ = Θ = TH' , me qëllim grek për të përshtatur atë në gjuhën, nga 'A ʘ E = ATE = Zonjë/Perëndeshe' në. ; 'ATHE =ATHE-N'. - Pra leximi i shkronjës: ' ʘ Θ' - largon faktin e leximit korek dhe kuptimin e saj: 'ATE = Zonjë'.

Dihet të gjithë se Dielli është një Yll, më i madh, supergjigant, i zjarrtë, i quajtur ndryshe nga të parët “AT = ZOT”, pra kemi “ATIN - Yll”, si një nga perënditë më të lashta, të njohura. edhe nga gjuha greke si perëndi e Diellit: “Atil-o” ( τού Ήλιο Θεού ); (shën Ilia) . Me burimin e saj nga: Dielli - ' YLL = Ílio ', është gjë që ndodh edhe me “Zonjën Hëna”, pra në të dy rastet kemi fjalëformimet para gjuhës së lashtë shqipe: ' At + Ylio; Ílio = Atilio' dhe: ' AT +HENA = AT/(H)ENA' - Kjo është origjina mashkullore e perëndeshës 'Athena' - duket, më e qartë, nga fjalët shqipe: At = Zot.

Në mitologjinë e lashtë thuhet se “ATHENA” lindi para kokës së “Zeusit–Zot”; atyhere lind pyetja: A gjejmë dot një rast vetëm, ku “Zeus” të mos paraqitet si 'simbol i Diellit' dhe i shkrepëtimave vullkanike, të “rrezeve-rrufe” të tij, shfaqur ato përherë tek këmbët e shqiponjës sonë hyjnore, tek. . çdo artifakt arkeologjik foto, piktura etj., për t'i nxjerrë ato rreze me shpejtësi si farë “ embrionale-ind ” i fillesës, jetës e gjithë gjallesës së kësaj bote të paanë? Kjo është arsyeja, domethënia, nënkuptimi i lindjes së 'Hënës - së shndritshmes: Athena' prej rrezeve 'Diellore-Zeus'.

Në shikim të 'Atit/Am' {Adam} nuk do të kishte as “EVË”; nëse nuk do të kishte Diell, nuk do të kishte si Hënë, rrjedhimisht nuk do të kishte si Jetë.

I rikthehemi Platonit i cili vuri në dukje faktin, se e Sa në Egjipt adhuronin një perëndeshë, emri egjiptian i cilësuar ishte *Neith, e cila lidhej me perëndeshën Athena, si e perëndishme.

E Tashmë me kujdes edhe një herë emrin e perëndeshës egjiptiane “Neith” shkruar si shkrimet e lashta aziatike dhe ato PIE nga e djathta në majën e dukës së krahasuar me këtë perëndeshë ' Neith' me emërtimin 'Athena' , i lexuar ky emërtim në anagramë. , duke patur parasysh këtu edhe vlerën e shkronjës shqipe: ' Â = Âshtë' të dialektit geg kemi: ' Neith-(â) ⇔ Âthein = Athèna' . Tashmë e vërtetuar dhe e pranuar si kjo perëndi.

Por, cili është kuptimi i parësor i perëndeshës së lashtë egjiptiane “Neith”? Dhe nëse kemi parasysh zogun e 'Bufin', si i perëndeshës Athèna por edhe emrin e perëndeshës egjiptiane ' Neith' , gjithçka mendoj se vjen krejt e qartë, se ky emërtim i lashtë ka kuptimin: Neit(h) = e Natës. , Neith, Netë, natë, natë, nýchta . ( perëndeshë e natës).

Sjellim një fakt tjetër mbi këtë emërtim, përfituar nga leximit me kujdes, i ndërtuar ende strukturor të emrit: “N' eith = N + eith ”, (N = Parashtesë) (ind. si: ul; n'ul, m'ul , më ulët) - kjo na çon përsëri në përfundimin se 'Athèna' vjen nga rrënjët: * eith ; Aιθ , (AE ʘ ), nga vjen edhe fjala “αιθηρ” aithēr = etër'. (αι = e). Pra, baza, rrënja e fjalëve “Athina”, na del i gjinisë mashkullore, njësoj e deklaruar dhe ashtu siç e lexuam sapo në krye, të studimit mbi emërtimin e kësaj perendeshe ku krejt gjuhët e gjuhëve të dakortësohen se ky theonim: 'Athina' buron. nga një rrënje i gjinisë mashkullore ' Aiθ , {AE ʘ }, (â)Et/At = Zot' dhe: 'ATE; A ʘ E ; = Zonjë/Perëndeshë'.

Dijetari i njohur Martin Bernal sjell për ne edhe faktin e ekzistencës së 'Black Athena' (Athena e zezë) duke shpjeguar dëshminë e saj ai shkruan: “ Koncepti i Neith ishte sjellë në Greqi nga Egjipti së bashku me një numër të madh të karakteristikave të tyre. gomë. qytetërimit dhe kulturës në mijëvjeçarët e tretë dhe të dytë" - Mirëpo këto emërtime egjiptiane e të tjera si këto, shpjegohen në gjuhën shqipe, duke deklaruar kështu edhe njëhere se ai civilizim i lashtë i ngjan rracës 'pellazgo-mesdhetaro-ilire' dhe jo asaj. aziatike.

Epitete të tjera për Athèna edhe Άτρυτώνη, Atrytone , ( a'dritë/one ) Παρθένος, Parthénos (e virgjër), dhe Πρόμαχος, Promachos (e Fighter, - luftëtare).

Në Iliada (4.514) midis himneve homerike të njohura dhe në Theogony Hesiod-it, thuhet: “'Athena-s', i është dhënë edhe epiteti: *Tritogeneia ; Tritonia , A'trytonia ' ku kuptimi i termit mbetet i paqartë; kjo mund të thotë të ndryshme duke përfshirë edhe "Triton lindur", ndoshta për të treguar se deti hyjni ishte prindi i saj, sipas disa miteve të hershme” ?

Ndërkohë në gjuhën shqipe më se e qartë vjen kuptimi i dy epiteteve të përmendura për të shënuar tonë hënore, Athena të shndritëshmen: ' Atrytone, A'dritone; â'drit' ^h një; dritë hënore e shndritshme nga rrezeve të arta 'zeusiane', 'geni' i kësaj bote (Tritogeneia).

Tek kjo 'unazë-dore' - (Vulë) ku ajo gjendet në figurën e një gruaje duke mbajtur në dorën e saj zogun e 'Bufin', karakteristikë e njohur e perëndeshës Athena, dhe duket qartë mbishkrimi i saj: " ANA( Ξ) ILIS”, që në shqip do të thotë “Ylli i Hënës”, (Ana – Iilis).

Tek ky mbishkrim shkrimmë dy zanore bashkë, prania zanores "A" e cila i përket fjalëve të parë "ANA", e pas saj vjen fjala tjetër 'ΞILIS = EILIS', - sepse: “EI = I”- si rrjedhë e shkronjës '. Y' = (ypsilon) dhe kështu kemi: 'EILIS= ILIS'.

Ndaj mbishkrimi në këtë 'unaze-vulë' - 'ANAXILIS' në shqipen e lashtë dhe të sotmen lexohet: 'ANAEILIS = ANA YLL', 'Hëna-Yll', e dëshmuar kjo edhe nga fakti se në një unazë gjendet "zogu buf", që mban shoqëron 'Yll-Ana', prej së cilës nuk shqiptarët trashëgojmë emra të gjinisë femërore si, Ylliana, Eliana, Iliana, ashtu si dhe në gjuhë të tjera latine kemi emrin e bukur 'Anahilis'. (Yll/Hëna). Pra në figurën e kësaj 'unazë - vulë' e cila sot gjendet në muzeumin e Londrës Angli, shikimet që shkruhej: *ANA(Ξ)ILIS; 'Ana - Yllis; Hëna-Yl', gjithashtu vihet re se 'Hëna' në këtë mbishkrim, është emërtuar dhe shkruar "ANA", në gërmë "H". Pra, njësoj si në të folmen e dialektit geg: 'Ána' dhe jo 'H'âna', ku; si rrjedhojë e kësaj, në gjuhën shqipe kemi edhe emra të tjerë personalë gjinia femërore: Áne dhe Anè, Anē, Ana [(Anamaria)] ashtu si edhe emërtimin e lashtë: N'âna , Nëna, e llojit si perëndesha babilonase e Hënës. “Inanna” dhe ajo Huriane: ^H anna ^h annah . (Nâna Hana).

Eshtë emri i Hënës (përëndeshë) nga ku kemi në shumë gjuhë të botës, burimin e fjalëve Nana; Nëna, (ama; ëma). Jo rastësisht në gjuhën angleze 'Hënës' i thonë "Moon" dhe (mëmës) i thërrasin "Mom", e njëjtë kjo edhe tek gjuha greke: "M'âna" = Mama.

Madje aty në gjuhën angleze, vihet re dialekti më i hershëm geg, i gjuhës shqipe, (ku, â = o), si tek folja shqipe “âshtë = oshtë = është”. Ndaj në dialektin geg të shqipes kemi: 'Hënë = H ố n'; Hona' e njëjtë edhe tek emri: 'Nan' = Jo'; Nona, zbatuar kjo veti edhe tek emri: 'Mam = Mami' - dialekt i Shqipërisë së mesme dhe asaj veriore.

Kjo është: 'Athena - Zonja Hènë', bija e preferuar e “Atit - Diell”- Perëndeshë e tij, ku: * At = Diell = Zot ' dhe: * Ate = Hëna-Zonjë; Perëndesha 'ëm'/Hënë'.

Një tjetër fakt i vjen nga mendimi i mirënjohur Iurii Mosenkis , i cili në studimin e tij: "Substratet para-Greke vs forma dhe kredi të parregullta Greke /Paleo-Ballkanike " - Shkruan qartë :

“ Ἀ θήνη ishte një perëndeshë e Hënës dhe Odiseu, i udhëhequr nga Athena, e quajti veten Α ἴ θων; kështu që Όρος Άθως 'Mount Athos', α ἰ θος (heat) nxehtësia e ndezur, zjarri ', α ἴ θω' ndizet, ndez 'mund të gjithë të lidhura, morfologjikisht cf -. τίταξ 'mbreti': τιτήνη 'mbretëreshë', Σείριος 'Sirius': Σειρήν ' Siren - Fanar ' (fillimisht - një orientues i rremë për detarët)”.

Për koreksinë e sjellim në origjinal të shkruar:

Ἀ θήνη ishte një perëndeshë e hënës , dhe Odiseu, i udhëhequr nga Athina, e quajti veten Α ἴ θων; kështu Όρος Άθως 'Mali Athos', α ἰ θος 'nxehtësia djegëse, zjarr', α ἴ θω 'ndez, ndez' mund të lidh, morfologjikisht kf. τίταξ 'mbret': τιτήνη 'quën', Σείριος 'Sirius': Σειρήν 'Siren' (fillimisht – një orientim i rremë për marinarët).

Mandej po ky studim Mosenkis, në disa studime të tij: MINOAN GODDESS AS THE QUËN OF CITY: duke ju referuar studimit të Dr. N. Burdo origjinal shkruan, shih në:

“B. Burdo nënvizon një rol të zogut të ujit që lidhet me hënën në artin tripilian, nga njëra anë, dhe një ngjashmëri mes artit fetar tripilian dhe miken, nga ana tjetër.[1] Emrat e perëndeshës hënore të Athinës (Γυγ ᾶ ) dhe të zogut të ujit (γύγης) ishin shumë në gjuhën e vjetër greke. Perëndesha hënore mund të përmendet në një vulë hieroglifike Kretane me tetë anë dhe në një mbishkrim Linear A.[2]”

Përkthyer në shqip kemi: Dr. B. Burdo nënvizon një rol të një 'shpendi-ujë' të lidhur me mua në artin Trypillian, nga njëra anë, dhe një ngjashmëri midis artit fetar Trypillian dhe Mikenës, nga ana tjetër. [1] Emrat e Hyjneshës Hënore Athena (Γυγ ᾶ ) dhe të zogut të ujit ( γύγης) ishin shumë të ngjashme në gjuhën greke. Goddess Lunar përmendet në një vulë Hierogliphic Kretane 'tetë-fytyrë' dhe në një mbishkrim Linear A. [2]

Duket se zakonisht janë të shumtë realistë, ata të kenë nëpërmjet studimeve të tire korekte sjellin fakte të pakonkurueshme, se perëndesha Athena, ështe vet 'Hëna', 'Nëna kujdestare e Amës/tokë', Zonja e Diellit At.

Më tej dimë, se krejt nga autorët e lashtë dhe të tjerë deri më sot, deklarohet nga tire se Athena është një i perëndeshë e njëjtë ekuivalente e perëndeshës romake 'Minerva', perëndeshë e Hënës ( me kjo etruske Meneswā; *Menerwā ) at ' here pas kësaj, pyesim, kush është: Athena? E sigurta përgjigje vjen vetvetiu, se edhe: 'Athina' është përndesha e 'Diellit At', Zonja; 'Perëndesha Hënë'.

Një tjetër studim plot vlera na vjen edhe nga studimja Virginia Hicks BA Class.) me studimin e saj: ' Minoan Origins of Athen' e cila midis të tjerave shkruan:

“ At-ana -po-ti-ni-ja (Zonja Athena) e përmendur edhe në tekstin V 2 Knossos Linear, cituar nga John Chadwick (Chadwick 1976; f. 88). (Teksti i plotë i referohet Athena, Enualios e cila është ndoshta një emër i hershëm për Aresin, Paiawon.) Kjo është përpjekja e shkrimeve mikenase për të përkthyer emrin e perëndeshës Minoan, ' A-ta -jo- đ ủ -wa-ja ' . E që ky emër do të thotë ' Hyjneshë e Diellit' - ku, parafla ' atano ' është lidhur me mua Luwian 'stanus = diell', dhe pjesa e fundit nga 'Drejtshkrimi Minoan' i asaj që nuk dimë nga Greqia si ' Diwia' (Myceniane di-u-ja ose di-wi-ja ). Mikenët madje mbajtën rendin e fjalës Minoane në këtë kohë të hershme; nga koha e Homerit, emri u Hellenizua më tej, në Potni = Athenaie”.

Mandej Virginia Hicks në studimin e saj vijon : Hitejtë gjithashtu adhuruan një duet të tillë, për të shënuar e Diellit të Arinës / Hyjneshën e Diellit të Tokës. Emri origjinal për qytetin Hiteas ' Adana - Ataniya ', ose, në versionin Minoan ' A-ta-nu-wi-ja-wa' (në HT Z159, tek një fragment), gjithashtu duket se ky emërtim është i lidhur, e që do të thotë qyteti i Adanas, ose qyteti ' i perëndeshës së diellit' .

Pra siç është edhe në raportet e saj ishte e famshme 'Perendha Athena' në kulturen minoane një perëndeshë e 'Diellit At' - zonja Hëna 'atano' - indetike tek Hitejtë me emrin e qytetit të tyre: 'Adana = qyteti i perëndeshës së Diellit . (Athina).

Ndërkohë studenti tjetër Robert Graves në parathënien e librit: “New Larousse Encyclopedia of Mythology Introduction By Robert Graves CRESCENT BOOKS NEW YORK” - shkruan:

Përkthyer në shqip Robert Graves shkruan: “Sipas një miti nga klima më e mirë e Greqisë, një Titan me emrin Prometheus, duke thurur baltë në një breg lulesh me lule, bëri statuja njerëzore, të cilat Athene - q ë dikur ishte Hëna Eibyan - Goddess Neith - i solli në jetë, dhe fantazmat Greke shkuan në një shpellë nëntokësore pa diell, pa lule. Këto botëkuptime të paracaktuara ishin të destinuara për shërbime ose të tjera; fisnik e merituar mund të mbështesë në salla të ngrohta, qiellore në Veri dhe Fushat Elysian në Greqi”

Pra më bukur nuk thuhet, ky autor britanik Robert Graves një historian, poet dhe përkthyes i teksteve klasike latine dhe miteve “greke”; e cilëson mjaftueshëm saktë perëndeshen Athena duke e vleresuar atë jo vetëm si një perendeshë e Hënës por edhe e bëj (ekuivalente) me perëndeshën e lashtë egjiptiane 'Neith', një perendeshe kjo e Hënes Yllit të Natës 'Neit h', të cilat janë të ^kemi . trajtuar edhe më sipër dhe për habi e lexuar në anagramë ky emërtim na jep përsëri 'Neith -a ó a'thein; Athina' .

Madje për këtë perëndeshë të lashtë egjiptiane 'Neith' në studimet e shkruara për të parë: “Ajo është pamje si një pamje, mendja e saj ka homologët e saj të tjerë. Në fakt, perëndesha greke, Athena u modelua sipas saj . Ajo besohet të jetë një tjetër që ka krijuar për zgjidhjen se kush do të zëvendësojë Osirisin si mbret të Egjiptit.