Saturday, April 13, 2024

PERENDESHA ATHENA - ETIMOLOGJI

 'Perëndesha ATE'

PERENDESHA ATHENA - Etimologji

'Perëndesha ATE'

Thjeshtë tashmë jemi të sigurt dhe të mirë nga studimet e kryera, se gjuha shqipe është e bërë të mbetet në qendër të krejtve 'mesdhetare' - krijuar - 'embrion-bërthamë' e gjuhëve të atyre evropiane dhe padyshim e atyre gjuhëve lindore, Az së vogël, madje edhe ajo tek gjuhët semit. Kemi të bëjmë kështu jo me një gjuhë të një dege të veçantë por me një gjuhë tepër të lashtë; gjuhë 'amë'.

Midis referencave gjetur në studimin e Basil Chulev, mbi: “Pelasgians (Pelasgi/Belasgi) – The Archaic Mythical Pelican/Storkpeople from Macedonian Peninsula” e shumë e shumë studimeve të tij mbi këtë temë, po shkëpusim vetëm disa prej tyre që flitet për çështjen tonë emërtimin e lashte “A

• “Gjuhët e lashta të Ballkanit” nga Radoslav Katiçiq, 1976.

• “Problemi i gjuhës pellazgjike” nga Cyril Babaev.

• “Athina e zezë” nga Martin Bernal, vëll.1. - Të tjera referime nga autorët e tjerë të cilat do të shohim në vazhdim dhe në fondin e artikullit të shkruar.

Athena është një nga perënditë më të mira të kësaj periudhe dhe deklaron se ka një periudhë shumë këtu më të lashtë se ajo e periudhës helene. - Pra kemi të bëjmë me një emërtim 'para-grek' .

Ndër fjalorët etimologjikë nga më të mirënjohurit mbi emërtimet dhe fjalët e lashta, të fiseve dhe të popujve të ndryshëm të pellazgës, të periudhave më të hershme të para të kësaj kohe gati në unison deklarohet se emri “Athina” - i ngjan një periudhe 'pri-proto-greke' një emërtim ky si rrjedhë e fjalëve të gjinisë mashkullore -.

Fillimisht, sjellim etimologjinë më të njohur zyrtarisht mbi emërtimin e perëndeshës 'Atena ~ Athena' dhe aty thuhet:

“Athena (Αθηνά) në mitologjinë greke ishte perëndeshë e mendimit, e strategjisë dhe të luftës. i emrit Athena rrjedh nga A- Zoti-Noa ose H-χ, Zoti-Noa, dmth., intelekt i kjo sipas ( Cratylus . 407b ) ;

Mandej kemi të lidhura, i shohim ato:

• Lineari B.: Athana "potniya" shpesh përkthehet 'Mistress Athena', që thotë: “ At(h)ANA ” e Potnias, me kuptimin: Zonja Athena; → (Zonja = Amë/tare; Zonja–Athina).

• Günther Neumann: Emri Athena është i publikut Lydiane; një fjalë e përgjithshme, rrjedhur pjesërisht nga Tirren: ' AT = Nëna' , e njëjtë si emri i perëndeshës Hurriane “ Hannahannah ” shpesh e quajtur edhe ' Ana '

• Tek gjuha sanskrite emri Athèna është evoluim i fjalës “ ahâna ”= (ashtë hâna ).

• Platoni gjithashtu vë në dukje se. e Sais në Egjipt adhuronin një perëndeshë, emri egjiptian i saj ishte Neith, e cila është me perëndeshën Athena.

•Homeri, epiteti më i afërt me atë për përndjenjë Athena është Glaukopis (Bufi/Huta), e cila zakonisht përkthehet si, “Sy të gjejnë” ose me sytë që shkëlqejnë.

• Tek një 'unazë-vulë' duket qartë mbishkrimi përkrah saj ku shkruhet: 'Anaexilis = Anaeilis' (Hëna yll) britishmuseum.org Numri i muzeut 1891,0806.86 Unaza e vulës së artë: në bezel Athena e ulur me një buf; mbishkrimi Grëk shkruan "Anaeiles".

Mandej në gjuhë të tjera të lashta gjejmë:

• Gjuha hitite: Ana = Hëna = Nëna; Nëna.

• Gjuha Cariane: En = Nënë

• Gjuha Luwine: an-ni-iš = nënë

•Në fjalorin etrusk kemi 'at = mbret' indetike me shqipen 'at = zot'. - Gjithashtu theksojmë se:

• Në krejt monedhat e lashta, prerje me bufin - zogun e natës simbol i perendeshës Athena duket qartë 'gjysem/za' stamposur mbi zogun Buf.

• Dhe ajo më e shpejtë e rëndësishme, referencë kjo që më nxiti të shkruaj edhe një herë për të përndeshën e lashtë 'pellaz këmbë- ilire-shqiptare', është Homeri, i cili i karakterizon pellazgët e lashtë, si popull luftëtarë të guximshëm dhe gjithashtu i referohet "Pelasgic këmbës" ku edhe 'Mirmidoni' e aii' . (latinisht Athena) ishte një 'perëndeshë Pellazgjiane' , thenie e edhe para të nderuarit profesorit Thompson (1954, 179), grekut Mpampinioti (1996,62) dhe studentët të tjerë, të cilët përsëri pohojnë, se perëndeshë 'A' nuk pohojnë, se perëndeshë 'A' nuk ka, të këmbëngulë thotë të "Ai ka të këmbëngulë" se" saj"), nga 'ati' [arkaik], dhe ndoshta plus një prapashtesë për femrore - ina.

- Këtu fillon historia jonë:

- Tek gjuhët IE fjala më e lashtë e cila gjendet edhe si fjalë rrënjë tek të gjitha gjuhët simotra apo bijë të shqipes kemi fjalën: At . Ky emërtim i lashtë, tek gjuha shqipe ende sot ruan kuptimin e dyfishtë: 'At = Zot' (Zeus) - Perëndi dhe 'At = Ab; b'ab' baba -prind'.

- Fjala 'perëndi' e konsideruar si e pagjini, sepse aty gjejmë 'Atin' dhe 'amën' e kësaj bote, njësoj si me 'Adamin; (At @ Am)' prej të cilit lindi 'Eva, Ava, Ana, Hana, Hëna - Nëna; Mëma e kësaj bote', Ky është 'Ad/ami; Dielli', dytrupor, ( at dhe am ) simbol i dy të kundërtave mbi një trup vetëm, ashtu si e jona: 'Shkaba me dykrena' . - Ashtu si tek shqipja dhe në shumë gjuhë të tjera, me fjalën 'prind' nënkuptojmë të dy prindrit, 'Atin dhe Amēn; ëmën, mëmën'.

- Edhe tek të gjitha gjuhët e sotme, para një emri të përgjithshëm i gjinisë mashkullore gjininë aty një emër të gjinisë femërore vetëm duke i prapashtesën, p.sh: 'God dhe Goddess' = Perëndi dhe Perëndeshë, në gr. 'Kiri dhe kiria' = Zot, dhe Zonjë, njësoj kjo edhe për gjuhën shqipe aty kemi: Mbret dhe Mbretëreshë, ashtu si edhe: Zot dhe Zonjë.

- Lutja jonë shqipe në gjuhën shqipe: “Në emër të Atit, e të Birit, e Shpirtit të Shenjt. Amen!”- vërteton katërcipërisht se fjala 'At' është e pastër shqipe dhe se kjo fjalë: *At ka kuptimin baraz: “Zot, Perëndi”, ashtu kemi, dhe: 'At = At', Et-, etrit "apoM të gjuhës shqipe" "Ati-Mëm", "At-Dhe = Mëm-Dhe", kjo përsa kohë që fjala "zot" dhe "prind" konsideroheshin të njëjta.

- Emri *Athina është bashkimi i emrave: 'At' dhe 'Hëna' = 'AT'HENA, ATHENA'. Pra, kemi: “Ati-Diell = Zeus” dhe “ Ate-Hëna = Athena-perëndi ” e rrethuar me 'zogun e shenjtë të natës' Bufin, e njohur kjo veti, edhe tek “Ati-Zeus”, i cili paraqitet dukshëm me zogun e tij të Besës 'Shkabën-(Abis)', e njëjta gjë pra dhe e perde.

- Në krejt lekët e lashta të perëndeshës Athena përshkruan: A ʘ E 'At( h )e'. Brenda emërtimi 'Athena' ruhet emri "At" = perëndi dhe "Hëna"- perëndeshë; bashkimi i tire sjell këtë perëndi në llojin e gjinisë femërore nga: AT; ATE; (ATHENA) - këtu shohim një ndarje gjinore, në këtë mënyrë të saktë në nderim të saj si “Zot”, pra ashtu siç themi 'AT = Zot', në rast kem: ' A ʘ E; ATE = Zonjë; Perëndeshë' .

E jo pa qëllim dhe i pakuptim është zgjedhur zogu “Buf”, përfaqësues, simbol i perëndeshës Athena, pasi Bufi ditën fle, natën rri zgjuar; gjuan. Bufi është i vetmi zog që mundet të rrotullojë kokën gati 360 gradë, ashtu si vetë 'Hena-Perëndi', e cila shfaqet, ndriçon natën dhe jo ditën si 'Die-Zeus', madje një herë në 360 gradë, 'Hëna/perëndeshë' rikthehet në ose duke u ngrënë-infint.

- Vërejmë me kujdes ashtu si tek kjo foto, se në krejt monedhat e kësaj perëndeshë, sipër zogut Buf gjendet e stamposur ' gjysëm/hënza ' , dhe një degzë ulliri, duke na treguar qartë se kemi të bëjmë me vet: 'Hën - Perëndi, Perendeshën ATHENA'.

Max Müller shkruan gjithashtu për evoluimin e fjalës sanskrite “ ahâna ”, që do të thotë “Shndrit”, por ai nuk jep asnjë vendim që të vendosë një lidhje-raport çfarëdo ndërmjet fjalëve 'Ahâna dhe Athèna', (Athâna). Por gjithësesi një grup i tretë i tretë, shkruan se fjala 'Athèna' vjen nga rrënja: *Aιθ (AE ʘ )', nga vjen emërtimi (fjala) “αιθηρ” ' aithēr = etër' ose më saktë nga rrënja: 'A ʘ = AT'. Këtu vlen të kujtojmë se fjala “ET apo AT” i përket gjuhës shqipe dhe vetëm shqipes, dhe mandej dimë se (A ʘ ) njohur shkencërisht si simbol i Diellit. Shkronja: 'T→ ʘ =  → Dielli - AT'.

Në mbishkrimet Miceniane, gjejmë aty përmëndet edhe emri i perëndeshës, Athena: “Athana potniya” - shprehje kjo e përkthyer baraz: 'Misstress Athena' dhe që fjalë për fjalë do të thotë: “At (h) ANA” e Potnias = “ Zonja Athena ”

Përveç sa lexuam më sipër, atributet "kretiane-greke", Günther Neumann sugjeron se emri 'A shpesh' është ndoshta i gjuhës Lydiane, fjalët e tyre nga gjuhën, rrjedhur pjesërisht, ashtu siç thotë edhe emri i perëndeshës 'Hannahannah' në gjuhën e saj .

Pra, nga çfarë lexuam më sipër, është më shumë se e qartë që emri “Athèna”, i sjellë nga shkrimet e autorëve të lashtë dhe mbishkrimi linear B mikenase; i cilësuar dhe i vlerësuar nga literatura shkencore, krejt të gjitha normale se ky emërtim i lashtë, rrjedh nga emri i gjinisë mashkullore ' At = Zot ' dhe po aty: ' Ate = Zonjë '- gjinia femërore.

Lexuam gjithashtu, se në gjuhën e vjetër - sanskritisht, emri 'Athèna' është një evoluim i fjalës * a'hâna=ashtë hâna ”, (geg. Â= asht' osht' êshtë) hēnë, e shndritshme, flakëruese, e anglisht në gjuhën e lashtë ashtuA Lyèna', emri' Perëndeshës Huriane: 'Hannahannah = ' h Ana/Hâna.

Platoni vinte në dukje se sais në Egjipt adhuronin një perëndeshë, emri egjiptian i së cilës ishte *Neith me perëndeshën 'Athena', e këtu theksojmë edhe një herë se gjuhët e gjuhëve të shumëta dakortësohen se emri 'Athena' rrjedh nga rrënjët: “A ʘ = AT”. (Aιθ ~ Et -ër).

Kjo është edhe arsyeja, pse tek monedhat e para për nder të saj, 'Perëndeshës Athena' krejt të gjitha kanë bufin; zogun e shenjtë të natës - si simbol i saj dhe me mbishkrimin e qartë: “A ʘ E - ATE = Zonjë ” emërtim ky i cili i sigurt buron si rrjedhë e fjalës; rrënjës 'AT, Aith', ashtu si vet deklarojnë shumica e gjuhëtarëve - në mos të gjithë.

Disa fjalë të saktësojmë se, për aq kohë sa në gjuhën shqipe kemi: ' Zot = Zoti - Perendi' , edhe fjala 'Zonjë', normal ruan edhe kuptimin e saj më të lashtë: 'Zonjë = Perëndi; Perëndeshë', njëjtë sikur të kishim: ' Zot dhe Zote' , ashtu si: 'At = Zot', gjinia mashkullore dhe: 'Ate = Zote; Zonjë; Perëndeshë', gjinia femërore.


Një manipulim "fin" shqipmë tek monedhat e kësaj perëndeshe, vetëm tek leximi i gërmës: “ ʘ = T” , ku nuk ka të gjitha rastet gjuhët ndryshe grekë , etj . qëllim për ta përshtatur atje në gjuhën greke, nga 'A ʘ E = ATE = Zonjë/Perëndeshe' në; 'ATHE =ATHE-N'. - Pra leximi i shkronjës: ' ʘ Θ' - largon faktin e leximit korek dhe kuptimin e saj: 'ATE = Zonjë'.

Dihet të gjithë se Dielli është një Yll, më i madh, supergjigant, i zjarrtë, i quajtur ndryshe nga të parët “AT = ZOT”, pra kemi “ATIN - Yll”, si një nga perënditë më të lashta, të njohura edhe nga gjuha greke si perëndi e Diellit: “Atil-o” ( τού Ήλιο Θεού ); (shën Ilia) . Me burimin e saj nga: Dielli - ' YLL = Ílio ', është gjë që ndodh edhe me “Zonjën Hëna”, pra në të dy rastet kemi fjalëformimet para gjuhës së lashtë shqipe: ' At + Ylio; Ílio = Atilio' dhe: ' AT +HENA = AT/(H)ENA' - Kjo është origjina mashkullore e perëndeshës 'Athena' - duket, më e qartë, nga fjalët shqipe: At = Zot.

Në mitologjinë e lashtë thuhet se “ATHENA” lindi para kokës së “Zeusit–Zot”; atyhere lind pyetja: A gjejmë dot një rast të vetëm, ku “Zeus” të mos paraqitet si 'simbol i Diellit' dhe i shkrepëtimave vullkanike, të “rrezeve-rrufe” të tij, shfaqur ato përherë tek këmbët e shqiponjës sonë hyjnore, tek çdo artifakt arkeologjik ”foto, rrezet e mia, si ato, etj . i fillesës, jetës e gjithë gjallesës së kësaj bote të paanë? Kjo është arsyeja, domethënia, nënkuptimi i lindjes së 'Hënës - së shndritshmes: Athena' prej rrezeve 'Diellore-Zeus'.

Në shikim të 'Atit/Am' {Adam} nuk do të kishte as “EVË”; nëse nuk do të kishte Diell, nuk do të kishte si Hënë, rrjedhimisht nuk do të kishte si Jetë.

I rikthehemi Platonit i cili vuri në dukje faktin, se e Sais në Egjipt adhuronin një perëndeshë, emri egjiptian i së cilës ishte *Neith, e cila lidhej me perëndeshën Athena, si e perëndishme.

E Tashmë kam kujdes edhe një herë emrin e perëndeshës egjiptiane “Neith” shkruar si krejt shkrimet e lashta aziatike dhe ato PIE nga e djathta në të majën duke e krahasuar këtë perëndeshë ' Neith' me emërtimin 'Athena' , i lexuar ky emërtim në anagramë, dukeg patur parasysh këtu: edhe vlerën e shkron . ' Neith-(â) ⇔ Âthein = Athèna' . Tashmë e vërtetuar dhe e pranuar si kjo perëndi. 

Por, cili është kuptimi i parësor i perëndeshës së lashtë egjiptiane “Neith”? Dhe nëse kemi parasysh zogun e natës 'Bufin', si simbol i perëndeshës Athèna por emri i perëndeshës egjiptiane ' Neith' , gjithçka mendoj se vjen krejt e qartë, se ky emërtim i lashtë ka kuptimin: Neit(h) = e Natës, Neith, Netë, natë, night, nýchta . ( perëndeshë e natës).

Sjellim një fakt tjetër mbi këtë emërtim, përfituar prej leximit me kujdes, i strukturës ende të emrit: “N' eith = N + eith ”, (N = Parashtesë) (ind. si: ul; n'ul, m'ul, më ulët ) - kjo na çon përsëri në përfundimin se 'Athèna' vjen nga rrënjët ; Aιθ , (AE ʘ ), nga vjen edhe fjala “αιθηρ” aithēr = etër'. (αι = e). Pra, baza, rrënja e fjalëve “Athena”, na del i gjinisë mashkullore, njësoj e deklaruar dhe ashtu siç e lexuam sapo në krye, të studimit mbi emërtimin e kësaj perendeshe ku krejt gjuhët e gjuhëve të dakortësuara se ky theonim: 'Athina' buron nga një rrënje i gjinisë mashkullore ' Aith) ( Aith ) (Aith) = 'ATE; A ʘ E ; = Zonjë/Perëndeshë'.

Dijetari i njohur i Martin Bernal sjell për ne edhe faktin e ekzistencës së 'Black Athena' (Athena e zezë) duke shpjeguar dëshminë e saj ai shkruan: “ Koncepti i Neith ishte gjuha në Greqinë e shqipes së bashku me një numër të madh të karakteristikave të shqiptarëve të shqipes së bashku me një numër të madh të karakteristikave të shqiptarëve të shqipes së bashku me një numër të madh të karakteristikave të shqiptarëve . edhe njëhere se ai civilizim i lashtë i dashur rracës 'pellazgo-mesdhetaro-ilire' dhe jo asaj aziatike.

Epitete të tjera për Athèna edhe Άτρυτώνη, Atrytone , ( a'dritë/one ) Παρθένος, Parthénos (e virgjër), dhe Πρόμαχος, Promachos (e Fighter, - luftëtare).

Në Iliada (4.514) midis himneve homerike të njohura dhe në Theogony Hesiod-it, thuhet: “'Athena-s', i është dhënë edhe epiteti: *Tritogeneia ; Tritonia , A'trytonia ' ku kuptimi i saktë i termit mbetet i paqartë; sipas disa miteve të hershme”?

Ndërkohë në gjuhën shqipe më se e qartë vjen kuptimi i dy epiteteve të përmendura për të shënuar tonë hënore, Athena të shndritshmen: ' Atrytone, A'dritone; â'drit' h një; dritë hënore e shndritshme nga rrezeve të arta 'zeusiane', 'geni' i kësaj bote (Tritogeneia).

Tek kjo 'unazë-dore' - (Vulë) ku ajo gjendet në figurën e një gruaje duke mbajtur në dorë zogun e 'Bufin', karakteristikë e njohur e perëndeshës Athena, dhe duket qartë mbishkrimi përkrah saj: "ANA(Ξ)ILIS", që në shqip thotë “Ylli i Hënës”, (Ana –).

Tek ky mbishkrim i dy zanore bashkë, përmban zanores "A" e cila i përket fjalës së parë "ANA", e pas saj vjen fjala tjetër 'ΞILIS = EILIS', - sepse: “EI = I”- si rrjedhë e shkronjës 'Y' = (ypsilon) dhe kemi: 'EILIS= ILIS'.

Ndaj mbishkrimi në këtë 'unaze-vulë' - 'ANAXILIS' në shqipen e lashtë dhe të sotmen lexohet: 'ANAEILIS = ANA YLL', 'Hëna-Yll', e dëshmuar kjo edhe nga fakti se në një unazë gjendet "zogu buf", që mban gruan e shoqëruar 'Yllin-Ana', paragjykohet nga femrat. Ylliana, Eliana, Iliana, ashtu si dhe në gjuhë të tjera latine kemi emrin e bukur 'Anahilis'. (Yll/Hëna). Pra në figurën e kësaj 'unazë - vulë' e cila sot gjendet në muzeumin e Londrës Angli, shikimet që shkruhej: *ANA(Ξ)ILIS; 'Ana - Yllis; Hëna-Yl', gjithashtu vihet re se 'Hëna' në këtë mbishkrim, është emërtuar dhe shkruar "ANA", pa gërmë "H". Pra, njësoj si në të folmen e dialektit geg: 'Ána' dhe jo 'H'âna', ku; si rrjedhojë e kësaj, në gjuhën shqipe kemi edhe emra të tjerë personalë gjinia femërore: Áne dhe Anè, Anē, Ana [(Anamaria)] ashtu si edhe emërtimin e lashtë: N'âna , Nëna, e njëjta si perëndesha babilonase e Hënës “Inanna” dhe Huriane: H anna h anna . (Nâna Hana).

Eshtë emri i Hënës (përëndeshë) nga ku kemi në shumë gjuhë të botës, burimin e fjalëve Nana; Nëna, (ama; ëma). Jo rastësisht në gjuhën angleze 'Hënës' i thonë "Moon" dhe (mëmës) i thërrasin "Mom", e njëjtë kjo edhe tek gjuha greke: "M'âna" = Mama.

Madje aty në gjuhën angleze, vihet re dialekti më i hershëm geg, i gjuhës shqipe, (ku, â = o), si tek folja shqipe “âshtë = oshtë = është”. Ndaj në dialektin geg të shqipes kemi: 'Hënë = H ố n'; Hona' e njëjtë edhe tek emri: 'Nan' = Jo'; Nona, zbatuar kjo veti edhe tek emri: 'Mam = Mami' - dialekt i Shqipërisë së mesme dhe asaj veriore.

Kjo është: 'Athena - Zonja Hènë', bija e preferuar e “Atit - Diell”- Perëndeshë e tij, ku: * At = Diell = Zot ' dhe: * Ate = Hëna-Zonjë; Perëndesha 'ëm'/Hënë'.

Një tjetër fakt i vjen nga mendimi i mirënjohur Iurii Mosenkis , i cili në studimin e tij: "Substratet para-Greke vs forma dhe kredi të parregullta Greke /Paleo-Ballkanike " - Shkruan qartë :

“ Ἀ θήνη ishte një perëndeshë e Hënës dhe Odiseu, i udhëhequr nga Athena, e quajti veten Α ἴ θων; kështu që Oros Άθως 'Mount Athos', α ἰ θος (heat) nxehtësia e ndezur, zjarri ', α ἴθω ' ndizet, ndez 'mund, morfitet' τ'mund, të gjithë fjalës. τιτήνη 'mbretëreshë', Σείριος 'Sirius': Σειρήν ' Siren - Fanar ' (fillimisht - një orientues i rremë për detarët)”.

Për korektësi e sjellim në origjinal të shkruar:

Ἀ θήνη ishte një perëndeshë e hënës , dhe Odiseu, i udhëhequr nga Athina, e quajti veten Α ἴ θων; kështu Όρος Άθως 'Mali Athos', α ἰ θος 'nxehtësia djegëse, zjarr', α ἴ θω 'ndez, ndez' mund të lidhen, morfologjikisht kf. τίταξ 'mbret': τιτήνη 'quën', Σείριος 'Sirius': Σειρήν 'Siren' (fillimisht – një orientim i rremë për marinarët).

Mandej po ky studim Mosenkis, në tjetrin studim të tij: MINOAN GODDESS AS THE QUËN OF CITY: duke ju referuar studimit të Dr. N. Burdo origjinal shkruan, shih në:

“B. Burdo nënvizon një rol të zogut të ujit që lidhet me hënën në artin tripilian, nga njëra anë, dhe një ngjashmëri mes artit fetar tripilian dhe miken, nga ana tjetër.[1]  Emrat e perëndeshës hënore të Athinës (Γυγ ᾶ ) dhe të zogut të ujit (γύγης) ishin shumë të ngjashëm në gjuhën e vjetër greke. Perëndesha hënore mund të përmendet në një vulë hieroglifike Kretane me tetë anë dhe në një mbishkrim Linear A.[2] ”.

Përkthyer në shqip kemi: Dr. B. Burdo nënvizon një rol të një 'shpendi-ujë' të lidhur me mua Hën në artin Trypillian, nga njëra anë, dhe një ngjashmëri midis artit fetar Trypillian dhe Mikenës, nga ana tjetër. [1] Emrat e Hyjneshës Hënore Athena (Γυγ ᾶ ) dhe të zogut të ujit (γύγης) ishin shumë të ngjashme në gjuhën greke. Goddess Lunar përmendet në një vulë Hierogliphic Kretane 'tetë-fytyrë' dhe në një mbishkrim Linear A. [2]

Duket se studentët janë të shumtë realistë, ata të cilët kanë përmes studimeve të tire korekte sjellin fakte të pakonkurueshme, se perëndesha Athena, ështe vet 'Hëna', 'Nëna kujdestare e Amës/tokë', Zonja e Diellit At.

Më tej dimë, se krejt nga autorët e tjerë deri më sot, deklarohet nga tire se Athena është një e tillë është e njëjtë ekuivalente e perëndeshës së romake 'Minerva', perëndeshë e Hënës ( me etruske kjo Meneswā; *Menerwā ) at'here pas, pyesni, kush është, pyesni, kush? E sigurt përgjigjea vjen vetvetiu, se edhe: 'Athina' është përndesha e 'Diellit At', Zonja; 'Perëndesha Hënë'.

Një tjetër studim plot vlera na vjen edhe nga studimja Virginia Hicks BA Class.) me studimin e saj: ' Minoan Origins of Athen' e cila midis të tjerave shkruan:

“ At-ana -po-ti-ni-ja (Zonja Athena) e përmendur edhe në tekstin V 2 Knossos Linear, cituar nga John Chadwick (Chadwick 1976; f. 88). përkthyer emrin e perëndeshës Minoan, ' A -ta -jo- đ ủ -wa - ja ' . di-u-ja ose di-wi-ja ).

Mandej Virginia Hicks në studimin e saj vijon : Hitejtë gjithashtu adhuruan një duet të tillë, për të shënuar e Diellit të Arinna / Hyjneshën e Diellit të Tokës. Emri origjinal për qytetin Hiteas ' Adana - Ataniya ', ose, në versionin Minoan ' A-ta-nu-wi-ja-wa' (në HT Z159, tek një fragment), gjithashtu duket se ky emërtim është i lidhur, e që do të thotë qyteti i Adana, ose qyteti ' i perëndeshës së diellit' .

Pra siç është re edhe në raportet e saj ishte e famshme 'Perendha Athena' në kulturen minoane një perëndeshë e 'Diellit At' - zonja Hëna 'atano' - indetike tek Hitejtë me emrin e qytetit të tyre: 'Adana = qyteti i perëndeshës së Diellit. (Athina).

Ndërkohë studenti tjetër Robert Graves në parathënien e librit: “New Larousse Encyclopedia of Mythology Introduction By Robert Graves CRESCENT BOOKS NEW YORK” - shkruan :

Përkthyer në shqip Robert Graves shkruan: “Sipas një miti nga klima më e mirë e Greqisë, një Titan me emrin Prometheus, duke thurur baltë në një breg lulesh me lule, bëri statuja njerëzore, të cilat Athene - q ë dikur ishte Hëna Eibyan - Goddess Neith - i solli në një jetë nën, dhe fantaz. bota të paracaktuara ishin destinuar për shërbëtorë ose të specializuar;

Pra më bukur nuk thuhet, ky autor britanik Robert Graves një historian, poet dhe përkthyes i teksteve klasike latine dhe miteve “greke”; e nahtim mjaftueshëm saktë perëndeshen Athena duke e vleresuar atë jo vetëm si një perendeshë e Hënës por edhe e njëjtë (ekuivalente) me perëndeshën lashtë egjiptiane 'Neith', një perëndeshe kjo e Hënës Yllit të Natës 'Neit h ', të cilat e kemi trajtuar edhe më sipër dhe për habi . a'thein; Athina' . 

Madje për këtë perendeshë të lashtë egjiptiane 'Neith' në studimet e shkruara për të përshkruar: " Ajo është përshkruar si një perëndeshë, mençuria e së cilës mbizotëron mbi homologët e saj të tjerë. Në fakt, perëndeshë e Grëkut, Athena u modelua sipas saj . Ajo besohet të jetë e vetmja që ka krijuar për zgjidhjen se kush do të thithte Osi." 

Në shqip përkyer pjesa e nënvizuar thuhet : “ Në fakt, perëndesha greke, 'Athena' u modelua pas saj, perëndeshës 'Neith'.

Kjo është: 'Athena - Zonja Hènë', bija e preferuar e 'Atit-Diell'- Perëndeshë e tij, ku:

At = Diell = Zot (gjin. Mashkullore dhe në femërore:

Ate = Hëna-Zonjë ; Perëndesha Mëm'. Perëndeshë Hëna.

``````````````````````````````````

Aleksander G. Hasanas 

Ref. 

________________________________________________

at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)