Autori Aleksander Hasanas
Ndryshojnë emrat nga shqip në gjuhën maqedonase 7 emrat e fshatrave të komunës: Pustec në Korcë.
(Nd ërsa ne shqiptarët rim ëflem ëgjum ë,emrat e vedanimeve tona i pranojm dhe i lemë ashtu tëpandryshuar nga sllavishtet)
Jashtë (7) emrat e fshatrave të komunës: Pustec në Korcë që u ndryshuan në vitin 2013 nga shqip në sllavobullgarisht:
Nga Liqenas, në Pustec.
Zaroshkë në Zrnosko,
Lajthizë në Leska,
Diellasi në Shulin,
Gollomboçi në Glloboçeni,
Kallamasi në Tuminec,
Gorica e Madhe në Gorna Goricë
Gorica e Vogël në Dolna Goricë
Pustec (maq. Пустец, Pustets), i njohur zyrtarisht si Liqenas nga 1973 deri në vitin 2013, është i vendosur në jugperëndimor të Liqenit të Prespës dhe është fshati më afër ishullit të Maligradit. Ajo ulet në një tablet prej 861 metrash nga maja e Malit të Thatë (2,825 ft) mbi nivelin e detit.
Në fshatlindje, fshati liqenit, verilindjen e fshatit Šul, (Diellasi) ndërsa në juglindje është i Leska. Fshati më i parë përmendur në dokumentet rreth shekullit të 14-të. Është fshati “Cerie” Emrat e fshatrave të tjera janë gjetur në dokumente rreth 2 shekuj më vonë, aty nga shekulli i 16-të.
Anketa e “La Macédoine et sa Popullsia Chrétienne” Dimitar Mishev (D. Brankov) nga 1905 se numri i pacientëve të fshatit Pushtet ishin në Gjirin e Eksarkatit bullgar.
Gjuhëtari francez André Mazon në studimin e tij mbi folklorin sllav në Shqipëri nga 1936 vuri në dukje Pustec si një fshat bullgar në rajonin e Prespës Mala.
Pra nga këto duket qartë se kemi të bëjmë me një popullsi bullgare dhe jo maqedonase. Gjithësesi ata sot quhen pakicë popullsi maqedonase.
Pustec (Пустец) ju rikthye emri fshatit Liqenas, por çdo të thotë ky emër – emërtim në gjuhën sllave dhe në gjuhën tonë shqipe?
Пустец (Pustec) në gjuhën sllavo-maqedonase duke i larguar mbaresën; ц/c, ajo na jep:
Maqed. Пусте/ = bosh (e pa mbushur e pabanuar)
serb. Puste/ц = mbeturina. (të pista)
Ukr. Пусте/ц = Asgjë – bosh.
Ndërsa në gjuhën shqipe emërtimi: “Pustec” mer kuptimin e duhur, që nga vështrimi i parë; Pus/tec = pus i thatë, [tec, tek, pur/tek, thek, thek bukën] ashtu si vet emri i Malit të Thatë aty pranë. Nga ky masiv malor nuk buron asnjë lumë apo përrua që të ketë ujë, gjatë gjithë vitit.
Emrat e fshatrave Pustec ( kthim në Liqenin ato flasin përsëri shqip Por jo vetëm: Maja më e lartë është mali është dhe quhet; “Pllaja e Pusit” pra maja e tij është, majë pusi në yndyrë 2287m mbi nivelin e detit.
Në fjalorin e gjuhës shqipe kemi:
POSHTË ndajf . Në të keq të vogël nga toka ose nga një tjetër në drejtim pingul; më pak se diçka tjetër ose se zakonisht. U var poshtë shpatit. Mori poshtë rrëpirës. Poshtë e më poshtë, Ra poshtë. Bëri poshtë zbriti, etj.
POSTE f. Lëkurë berri me lesh të paqethur, e larë dhe e tharë, që përdoret si shtroje; postiqe. Poste delesh. Shtruan postet. U ulën në poste .
Ndërkohë këtu vlen të përmendim edhe emrin e barit (ilaçit) në përdorim për uljen e temperaturave ky barn quhet; “supost'
POSTAF m. Lug i madh prej trungut të një druri ose prej guri, që vihet poshtë çmës për të gjetur ujë që të pijë bagëtia; govata e çezmës ae pusit që në shqipe është e drejtë për të larë gjuhën e rrobave; lugare. Postaf guri (
druri
) . në Pustec gjejmë:
- PUS m Gropë e thellë është afër, me trajtë të rrumbullakët, me faqe të pingultë dhe të veshur me gurë etj.
- Përdoret edhe si mbiemër: Shumë i thellë; shumë i errët, shumë i zi, shumë i nxirë (edhe fig.). Errësirë qelb. Nata ishte qelb. Qielli ishte qelb. U bë pus koha (qielli, nata) etj.
Në maqedonisht fjala shqipe; Poshtë = Nadolu (надолу)
Në kurorën e malit ndodhet fshati; Goricë, Njohur dhe keqmësuar nuk si emërtime sllavo-bullgare, ashtu siç duhet nga mosnjohja apo injorimi i përhershëm i shqipes, gjuha nga më të vjetrat e lindur mbi dhe, mbi këtë Tokë, e para gjuhë mbi rrënjët e gjuhëve indoeuropiane.
Në të gjithë gjuhët sllave “Guri” quhet “kamen” (kamen) dhe këtu shumë qartë del se meshkujt “Kamenicë” burojnë nga aty, – por pa llogaritur se fjala SCAMBI një fjalë e lashtë e përmendur edhe në ilia quhet shqipe dhe vetëm asaj, – fjalë kjo fjalë e cila është ajo që përmbahet dhe vetëm asaj . me kambë ritur në ushqim).
Fshati “Goricë” gjithashtu është fjalë shqipe nga më të lashtat sepse kemi të bëjmë emrin e “Gurit” dhe nga aty kemi; Gur, gurore, gurishtë, goricë e fortë si guri.
GURIÇKË f. Gur i vogël; guralec. Gjuajnë (luajnë) me guriçka.
GURISHTË f. 1. Vend një tokë me shumë gurë të panjohur. Gurishtë e zhveshur (e thatë). U punuan (prodhojnë) edhe gurishtat.
2. Përd. mb. sipas kuptimit të emrit. KORET m. Veshje grash prej pëlhure leshi, me pala e në ngjyrë të kuqe të zezë, që mban nga mesi e poshtë në anën e prapme të trupit.
KORIÇKË f. 1. Kore e vogël buke; krodhë. 2. Dregëz që zë plaga. Plaga zuri koriçkë. Heq koriçkën. I ra koriçka.
Së fundi tek gjuha shqipe gjejmë një fjalë tjetër e cila gati në të gjitha gjuhët evropiane mungon, ajo është fjala:
GORRE f. 1. Gropë e gërryer aga uji; gomën, greminë, humnerë. Ra në një gorre. 2. Rrëke e madhe e vogël. Kaloi (kapërceu) gorrenë.
Në rrëzë të malit madhështor ndodh një sërë fshatrash si: Tushemisht, Alarup, Bletas, Pod/gorie, Korritë, Gurbardhë, Zvezdë, ShënGjergj, Burimas, etj.
Vetëm “Zvezdë” qëndron aty sllave që thotë; Nga maja e Malit të Thatë në kohë të
kthshme duket maja e malit të Gramozit, me standard2523m. 8-vjeçare, ndërsa
Pustec ka edhe një shkollë 8-vjeçare dhe një shkollë të mesme .
LASGUSH PORADECI
Baladë
Unë
Fryn veriu në Mal të Thatë,
Thotë vasha lele ngriva.
Duro vashë, të durojmë
Si duron mali dëshborën.
Në të shtënça, moj, në dorë,
Do të ngrihesh si në majë të deborës.
II
Fryn një erë e shkundërmuar,
Thotë vasha çeli molla.
Çeli vashë, le të çelë,
Si çel malli mu në zemër.
Në ma dhënç, moj beln'e hollë,
Do ta thyej si mënjollë,
Do të shtrydh posi një mollë.
III
Vjen e bën një vap'e të rëndë,
Thotë vasha bubu plasa.
Duro vashë, të durojmë,
Si duron kallir' dhe pjekur.
Në më ardhç,o moj, në hije,
Një nuk është kështu për dhemshurie,
Do t'i skuq t'i ndez qirie,
Do t'і nxi t'і bëj mavie,
Ato buzë gjak-qershie.
IV
Zun' e bën dallëndyshet,
Thotë vasha po venitem.
Venitu, vashë, venitu,
Siç ndodh në shitjen e saj.
Në të marça moj, përherë,
Do të shtroj të parën herë,
Do të ngroh të dytën këtu
Do të puth të tretën këtu
Buzë e gushë e gjinë e mjerë
Dh'atë shtatin që mban erë
Posi luleja në verë
Gjersa gjumi të më zërë,
Të më zerë e të më flerë
Syr' і urtë si mëshqerrë.
V
Vate dimri, vate vera,
Vate vjeshta përngahera.
Trim, më shumë-edhe më shtrove,
Trim, më ngrove-e më pushtove,
Trim, më puthe-e më mbarove,
Trim, o trim, seç trimërove.
VI
Atje lart në Mal' të Thatë,
Zoti – Krisht bëke një kishë.
N'atë kishë ç'paske brënda:
Qënka trimi edhe vasha:
Trimi, ç'paske dhëndëruar,
Vasha ç'paske nusëruar,
Zotin ç'paskan lënëruar,
Jetën ç'paskan trajtuar,
Shpirtin ç'paskan shënjtëruar.
https://gazetarrenjet.wordpress.com/wp-content/uploads/2018/03/rrenjet-qershor-2017.pdf?fbclid=IwY2xjawLu7 lRleHRuA2FlbQIxMQABHg6ZzMosLDnzS0YtAiP_-XbHwK6HWKCo-dAPIEEVNYRXgLLJywkIzeAKWTtS_aem_w-eDc_fqPGjxjMcuDMMiJA
